vrijdag 10 maart 2017

KRUIZENRUIKER

Wat? Wat is dit nu toch? Een soort van digitale kruizenruiker. Een moderne variant op de aloude zadelsnuffelaar. Zoiets! Je zal 'm maar tegenkomen, nou, dan is je kruis niet veilig! Mind you!
Bij toeval kwam ik 'm tegen, deze kruizenkiekende fotograaf. Op Instagram. We hadden blijkbaar eenzelfde hashtag ingetikt. Na publicatie van mijn fotootje ga ik altijd even snorren wie eenzelfde soort item op de kiek zette.  Zo kom ik nog wel eens fotografen tegen met eenzelfde interesse, zoals bomen. Of bloemen. Of het treinleven. Dat laatste moet het geweest zijn, realiseer ik me nu, wat ons bij elkaar bracht, online.
Afijn, ik stuit op zijn fotootje van een man in een lederen broek, staand op het gangpad in de trein, zijn kruis onder zijn krant vandaan piepend. Linksdragend, dat is duidelijk. Fraaie broek overigens, taupe, leder dus. Zacht, aaibaar leder. Suede haast. Meer dan dat zie je niet van de man. Bovenbenen, kruis, stukje krant.
Ik klik op de naam van deze fotograaf om zijn andere werken te bekijken en dan valt mijn mond echt open. Zijn hele fotogalerij bestaat uit mannenkruizen, voornamelijk die van jongens. Mannen zittend of staand in de trein. Je ziet, net als bij de krantenlezer, alleen maar hun bovenbenen, kruis en een stukje jas. Duidelijk waar deze kruizenkieker op gefocussed is.
Ik zie voor me hoe hij het doet. 'Ha, daar zit weer zo'n knul te dromen, beetje op zijn Iphone te staren.' Phone pakken, wat rommelen en scrollen alsof hij iets opzoekt en dan heel snel, klikje zonder sound, hopla, weer een kruis van een knul gekiekt. En publiceren maar. En dan weer opbergen, phone weer in de broekzak. Op naar kantoor waar de boekhouding wacht.
Bijzonder, hoor, deze kruizenruiker twee punt nul. Maar origineel is 't wel.