maandag 25 juli 2016

LAMPENKAP

Hij valt me direct op bij binnenkomst, de vader van het gezin in de wachtkamer. Hij heeft een hoofd als van een oude hond - zo'n bokser - en zijn brede, korte armen tjokvol tattoos steken uit de mouwtjes van zijn  strakgespannen t-shirt met opdruk. Naast hem zijn twee puberzoons, ze lijken precies op hem maar dan zonder tattoos. Ik neem plaats naast de moeder. Ze vertelt me desgevraagd dat zij om 11.00 uur moeten. Ik raak even in verwarring, sla mijn agenda open. 'Ach, wat stom, ik ben pas om elf uur twintig aan de beurt. Helemaal niet om elf uur. En daarna moet ik meteen door naar de mondhygieniste. Om half twaalf, zie ik.' 'Daar ga ik niet heen', zegt de man. 'Ik ga naar een andere mondhygieniste.' 'Waarom?' 'Omdat deze een lampenkap op heeft.' 'Ach, ja, ja, je bedoelt, ze draagt een hoofddoekje. Tja. Weet de tandarts dat je uit principe niet naar zijn mondhygieniste gaat?' Dat blijkt niet het geval. Moeder schudt haar hoofd en zegt dat zij er geen moeite mee heeft, met de mondhygieniste met de hoofddoek. 'Ze oefent een respectabel beroep uit.' Als haar man daarna over Turkije wil beginnen, snoert ze hem de mond.
Er komt iemand binnen, een jonge vrouw. Ze komt voor de mondhygieniste, blijkt. Als ze voorbij loopt  ruist haar lange jurk. Vanonder haar hoofddoek lacht ze ons vriendelijk toe.  Tegelijkertijd begint het journaal. Hoog aan de muur van de wachtruimte, hangt een kleine tv.  Aanslagen in Duitsland en Florida dit keer. Daarna gaat het over Turkije. De deur van de praktijkruimte zoeft open. De assistente roept het gezin op. Vader gaat als eerste. Schuchter stapt hij over de drempel en begroet de tandarts. 'De deur', roept zijn vrouw maar hij hoort haar niet. Ik sta op om de deur te sluiten. 'Vergeet 'ie helemaal',  zeg ik tegen zijn vrouw. Hij hoorde je niet, hij is vast een beetje bang.' Samen grinniken we om vader de man. Daarna kletsen we verder, dit keer over ditjes en datjes.

zaterdag 9 juli 2016

OUD WIJF

Na zo'n pas-sessie in zo'n hokje bij zo'n lingeriezaak voel je je altijd wat ongemakkelijk. En uit ongemak ga je dan vaak een beetje meer praten dan je gewoonlijk doet. Met de verkoopster, die tenslotte zo'n vier a vijf keer naast je is gaan staan in je hokje, om aan je bh-bandjes te trekken en die je heeft geholpen je borsten wat meer in de cups te laten vallen. 'Zooooo, kijk, zo zit ie perfect, mevrouw.'
Ongemak ook bij de dame met de grijze krullen voor mij, die bij het afrekenen iets te veel praat tegen de verkoopster van de lingeriezaak. Over dat ze jaaaaaren vermoeidheidsklachten en gewrichtsklachten had en nog zo wat van die dingen. 'Heel vervelend allemaal, hoor. Ik was er helemaal klaar mee.' De verkoopster knikt meelevend, onderwijl pakt ze het setje van mevrouw in. 'En toen ging ik naar een alternatieve arts en die schreef supplementen voor en nou.... sindsdien! Geen enkele klacht meer. Zo fijn. Ik dacht al; ik word zeker een oud wijf.' Verwachtingsvol kijkt ze de verkoopster aan die wat afwezig humde tot nu toe. Ze is tenslotte bezig met inpakken en afrekenen. 'Ja', zegt die ineens. 'Nou ja, dat wordt u ook he?' De dame met de grijze krullen stagneert, haar bewegingen stoppen abrupt en ze lijkt te verijzen. Haar handen klemmen om de hengels van haar tas op de toonbank voor haar. De verkoopster merkt dat er iets in de houding van haar klant is veranderd en realiseert zich eensklaps wat ze zojuist zei. Ze knippert nerveus met haar ogen. 'Nou ja, ik bedoel... dan wordt u tenminste goed oud, he?' Weer geen reactie van haar klant. De verkoopster kucht even en zegt dan: 'Dat is dan honderd en tien euro alstublieft.' De dame haalt haar pas door het pinapparaat. De verkoopster overhandigt het tasje met daarin het setje. Beiden grijpen dit gebaar aan om nog enkele onbenulligheden over het warme, vochtige weer uit te wisselen. Ze zeggen elkaar gedag.
In zichzelf gekeerd verlaat de dame met de grijze krullen de lingeriezaak.
Dan ben ik aan de beurt.

maandag 4 juli 2016

VRIJ

Heerlijk, zo ineens is al het werk op. Opdracht 1 afgerond en met alle egards uitgewuifd, opdracht 2 gestopt wegens verschil in uhm... tja, hoe zal ik 't zeggen? Mijn creativiteit en extraversie (de criteria waarop ik zo enthousiast werd gelesecteerd in maart) werden niet helemaal begrepen, laat ik het zo zeggen. Ik ben er niet rouwig om hoor,  soms gaat het mis. Even goeie vrienden.
En dan nu ineens een zomerse periode voor de boeg waarin ik niet 's ochtends vroeg met de trein of in mijn auto en route ga. De dag rustig aan kan beginnen, met eerst een bakje thee en later een bakje koffie, laptop op schoot, Spotify op volle toeren, Snorro aan mijn voeten... straks weer eens lekker kuieren door mijn dorp en bij kletsen met dees & geen. Tuin eindelijk eens pimpen want: wat een woesternij is dat geworden na al die subtropische buien. Her en der het huis nog wat verder opruimen - want wat een bende was het na die ingrijpende verbouwing afgelopen voorjaar - en nog zo wat van die dingen. En oh ja, eindelijk weer meer tijd voor sax, gitaar, zang en lekker wandelen en dansen en sporten. En mijn super leuke familie en vrienden en vriendinnen.
Wat is het toch heerlijk vrij te zijn, zeker na anderhalf jaar min of meer fulltime buffelen. Life is good!