Ik rijd door hun oude buurtje. Ik kijk het straatje in, zie de plekjes waar we altijd parkeerden en waar we dan zagen of 'de anderen' er ook al waren. Ik zie de conifeer op de patio bij hun huis, het lage hek eromheen. Daar zaten we graag met ze. Lekker thee drinken onder de parasol. Beetje kletsen. Over ons werk, de kinderen, familie en vrienden. Onze vakanties. Kijkend naar de musjes die vanuit de dakgoot ons weer bekeken. Luisterend naar het verhaal over de 'aanlooppoes', die een paar jaar dagelijks haar buikje vol at bij ze. Om daarna weer te verdwijnen naar haar echte thuis.
Het is niet meer. De poes kreeg een zwerfverbod van haar baasje. De buurt-Chinees waar we steevast hun verjaardag en trouwdag vierden, is verdwenen vlak nadat mijn schoonouders verhuisden naar een verzorgingshuis. Alsof het geen zin meer had er te zijn nu hun meest trouwe klanten waren verdwenen. Mijn schoonvader overleed vlak na de verhuizing....
Weemoedig tuf ik het buurtje uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten