SIGNALEN

• Mevrouw, gaat U hier maar zitten hoor. Ik kan wel staan. 
• Ja, lastig he, proberen af te vallen. Gaat moeizamer, he, door de ouderdom? He?
• Ik neem alleen jonge mensen aan, dat past binnen het concept van mijn bedrijf. 
• Mevrouw, U heeft tandsteen. Kijk, zo voorkomt U ontsteking, met dit Ragertje. 
• Voortaan maar even elke drie maanden langskomen, he? Voor controle van de bloeddruk. Gezien Uw leeftijd en Uw voorgeschiedenis. 
• Lang haar kan eigenlijk niet meer op onze leeftijd, toch? Venus? Zo dor, zo droog. Zo grijs. 
• Vroeger was je altijd zo super slank!! Je oom is ook zo uitgedijd. Zit echt in de familie, he?
• Kijk, hier, lees maar. Oh, sorry, je zal wel 'n leesbrilletje nodig hebben? 
• U heeft nog een heeeeel mooie huid (... 'voor Uw leeftijd' ... ).
• Ja, neeee, da's de kleding voor jonge meiden, he. Hier hangt kleding voor U. 
• Zal ik U even helpen met inloggen? 
• Heb je een nieuwe fiets? Wat leuk. Lekker he, die electrische fietsen tegenwoordig! Oh, een sportfiets?!
• Nou leuk hoor, dat je nog muziekles volgt. Een mens is nooit te oud om te leren, he?
• In een bandje? Oh, wat leuk! Jaren zestig muziek zeker! 

Verder niks aan toe te voegen. De signalen zijn helder!

BBB

Ik kijk om me heen, tel globaal het aantal deelnemers (488 vrouwen en twee mannen) en schat dat er voor dit event toch snel zo'n 35.000 euro binnen is gekomen.  Okay, dat vangt ze niet schoon want: voor elk een boek t.w.v. 5,00,  zaalhuur d'r af en cateringkosten voor de lunch bestaande uit een broodje gezond en een bakje sla. En koffie, thee en water. En een banaan en een mandarijntje, lekker gezond. Blijft genoeg over en de kosten kan ze opgeven als investering in haar bedrijf.
Gezond moet het zijn, dat eten en drinken. Want we zijn hier op het event van de nieuwe dieetgoeroe Mieke. Mieke die hoog benig, gekleed in strakke lederen broek al pratend - vooral veel pratend - over het hoge podium rondstapt op haar hooggehakte tijgerlaarsjes. 1.80 m, maatje 38, lang blond haar dus very goodlooking voor haar 44 jaar. Ze gebruikt hooguit 1700 calorieën per dag, leert ze ons. Meer heeft ze niet nodig.
Mieke babbelt maar door. De bijna vijfhonderd vrouwen - de meesten 50+  met 'n gemiddelde kledingmaat 44 - hangen aan haar lippen. We mogen wat oefeningetjes doen, maar zitten vooral te luisteren. 'Wat kan dat mens lullen, he', zeg ik tegen mijn maatje. 'Nou, zeker!
Op de kritiese noot van een groepje van vier vrouwen gaat ze niet in, Mieke. Als ze na de pauze alle vier verdwenen zijn - iedereen merkt die lege plek in het midden van de zaal op - zegt ze er niks over.
Ik leer van deze dag vooral dat ik helemaal niet zo van slank houd. Ik houd juist erg van mollig met lekker veel BBB. Dat vind ik toch veel mooier dan die super slanke afgetrainde discipelen van Mieke die ook even hun pep-talk deden op dat hoge podium. Ik leer dus dat ik tevreden ben met mijn looks maar dat ik wel wat gewicht wil verliezen. Maar ik wil vooral BBB blijven.
Als ik thuis kom klik ik Mieke aan op mijn Facebook. Verzoek gehonoreerd. We zijn vrienden. Ik lees dat ze economie heeft gestudeerd. Vast commerciële economie, denk ik terwijl ik van mijn wijn nip. Want ze is ook erg van de wijn, Mieke. Daar heeft ze ook best veel over verteld. Slim hoor.

SPLEETJE

Sinds een half jaar heb ik zang - en gitaarles. In een voormalige muziektempel in de grote stad krijg ik eens per twee weken les van een pittige docente die mij begeleidt op de piano. Ze leert me tnjengen, belten en toonladders zingen. Ik leer af te wisselen tussen mijn 'gewone-' en kopstem. Door dit alles wordt mijn stem welluidend en lenig. Mooi toch? Ik heb er veel plezier in in elk geval.
En de andere week  leert een aardige vent - in dezelfde tempel - mij van alles over slagjes, vingerzetting en akkoorden. Ik vind het nog niet meevallen, gitaar spelen. Wel krijg ik al eelt op de vingertoppen van mijn linkerhand.
Thuis oefen ik bijna elke avond met de koptelefoon op. Aandachtig zing ik mee met de opname van mijn lessen. De buren hebben 't maar te aanvaarden, vind ik.
Gitaarspelen doe ik 't liefst in de huiskamer. Gezellig vind ik dat. Of mijn huisgenoten dat ook zo ervaren... Ze zeggen dat ze het niet erg vinden, dus dat scheelt.
Sinds kort speel ik samen met een vriendin. Eens in de zoveel weken gitaren we onder het genot van koffie, koek en lekkere broodjes.  Tussen het eten en kletsen door schallen de liederen door de kamer. Mijn zang moet mijn gitaarspel vooralsnog wat maskeren.  We hebben lol. Tevens hebben we huizenhoge ambities. Welke.. daarover een andere keer maar weer.
Mijn eerste optreden als zangeres in een trio zit er inmiddels wel al op. Met nog twee medeleerlingen trad ik op voor een volle zaal tijdens het jaarlijkse Winterconcert. Bloednerveus waren we vooraf. En superenthousiast erna.Want het was goed gegaan, zo goed, we hadden nog wel tien liedjes willen zingen!
Voldaan rustte ik uit in de pauze, slorpend van mijn kopje thee. De kompaan van mijn docente kwam me complimenteren: 'He, dat ging goed, joh. Je hebt heel veel weg van Anita Meijer.' 'Uhm... slik... Anita Meijer? Maar, ik heb toch geen spleetje tussen mijn tanden?'
Note to myself: om leren gaan met complimenten hoort er blijkbaar ook bij, Venus. 

PLEINFEEST

Oudjaarsavond, half tien. Tevergeefs zoeken we ons heil bij eettentjes aan het dorpsplein. 'Je moet om elf uur terug komen', zegt een abuelo. 'Dan komt iedereen hier om te feesten. Nu zit alles hier vol.' We bedanken hem, vinden iets buiten het centrum een pizzeria, waar we erg lekker eten en een fles Lambrusco leeg slobberen.
De tip van abuelo hebben we goed in onze oren geknoopt. Rond elf uur verlaten we de pizzeria en horen al van verre het geroezemoes en de lekkere dansmuziek. Op het plein is de sfeer ronduit geweldig! Wat 'n sfeertje! Als de band  'n soundcheck doet,  maken zich een paar ranke dametjes los uit het publiek. Wankelend doen ze hun eerste dansje op hun torenhoge hakken onder super korte rokjes. Glas wijn in de hand. Ze hebben er zin in! Wij ook. We kijken, genieten, zien van alles. Horen gesprekjes. Wiebelen mee op de muziek.
Rond half twaalf is het afgeladen vol. Iedereen heeft tasjes met drank en druifjes mee. Vanaf het podium spreken een paar notabelen de mensen toe. De stemming stijgt. Kwart voor twaalf barst de band los. Wauw! Echt Te Gek! Loeistrakke Latin popliedjes. Een minuut voor twaalf stoppen ze met spelen.  'Druiven bij de hand, mensen?! ' vraagt de zangeres. 'Siiiiii, claroooooo!'  De kerkklok slaat. Een... Twee... Drie... Boing... boing...  Bij elke klokslag happen alle mensen om ons heen een druif naar binnen.  Hap, hap, hap...... Daarna wenst iedereen elkaar met volle mond een gelukkig nieuwjaar. De band barst weer los. Er wordt gedanst en gezongen, gekletst, gelachen. Moe en gelukkig verlaten we rond half twee het dorpsplein en toeren terug naar ons hotelletje.
Vijf dagen later, weer thuis in Nederland, lezen we over dat andere oud- en nieuw-feest op dat andere plein. In Keulen. We leven hier in het Westen duidelijk in een complexe wereld. Jasses.