SPLEETJE

Sinds een half jaar heb ik zang - en gitaarles. In een voormalige muziektempel in de grote stad krijg ik eens per twee weken les van een pittige docente die mij begeleidt op de piano. Ze leert me tnjengen, belten en toonladders zingen. Ik leer af te wisselen tussen mijn 'gewone-' en kopstem. Door dit alles wordt mijn stem welluidend en lenig. Mooi toch? Ik heb er veel plezier in in elk geval.
En de andere week  leert een aardige vent - in dezelfde tempel - mij van alles over slagjes, vingerzetting en akkoorden. Ik vind het nog niet meevallen, gitaar spelen. Wel krijg ik al eelt op de vingertoppen van mijn linkerhand.
Thuis oefen ik bijna elke avond met de koptelefoon op. Aandachtig zing ik mee met de opname van mijn lessen. De buren hebben 't maar te aanvaarden, vind ik.
Gitaarspelen doe ik 't liefst in de huiskamer. Gezellig vind ik dat. Of mijn huisgenoten dat ook zo ervaren... Ze zeggen dat ze het niet erg vinden, dus dat scheelt.
Sinds kort speel ik samen met een vriendin. Eens in de zoveel weken gitaren we onder het genot van koffie, koek en lekkere broodjes.  Tussen het eten en kletsen door schallen de liederen door de kamer. Mijn zang moet mijn gitaarspel vooralsnog wat maskeren.  We hebben lol. Tevens hebben we huizenhoge ambities. Welke.. daarover een andere keer maar weer.
Mijn eerste optreden als zangeres in een trio zit er inmiddels wel al op. Met nog twee medeleerlingen trad ik op voor een volle zaal tijdens het jaarlijkse Winterconcert. Bloednerveus waren we vooraf. En superenthousiast erna.Want het was goed gegaan, zo goed, we hadden nog wel tien liedjes willen zingen!
Voldaan rustte ik uit in de pauze, slorpend van mijn kopje thee. De kompaan van mijn docente kwam me complimenteren: 'He, dat ging goed, joh. Je hebt heel veel weg van Anita Meijer.' 'Uhm... slik... Anita Meijer? Maar, ik heb toch geen spleetje tussen mijn tanden?'
Note to myself: om leren gaan met complimenten hoort er blijkbaar ook bij, Venus.