ONLINE DELEN

'Je moet er geld voor vragen! Een paar honderd euro, joh! Ze gebruiken zomaar jouw foto, daar verdienen zij weer veel geld aan.'

'Ik had er toestemming voor gegeven, hoor', antwoord ik. 'En ach, t'is maar hobby, ik ben geen prof. Ik vind 't gewoon leuk om te doen en heb geen ambities op dit gebied. Bovendien, als je je foto's op insta plaatst, zijn ze publiek bezit. Je deelt het. Ze kunnen zo gekopieerd worden.
Volgens mij worden mijn foto's wel vaker gebruikt door anderen. Ik vind het al heel netjes als ze eerst vragen of ze 'm mogen gebruiken. Dat is een paar keer gebeurd en ik vind het wel een eer, eigenlijk, dat ze mijn foto mooi vinden, zo mooi, dat ze 'm willen gebruiken voor hun PR. Het zijn juist de grote jongens die het netjes vragen. Het zou toch slecht zijn als juist zij foto's gebruiken van amateurs zonder toestemming te vragen. Dan zou je ze aan kunnen klagen.
Maar ik vond het wel gaaf hoor, ik kreeg meer dan 1000 likes op die ene foto. Dat doet wel wat met je.'

Mijn collega humt, ik praat verder.
'Kijk, echt professionele foto's zijn het niet, ik maak ze met mijn phone, kan ze niet vergroten, want dan worden ze vaag. En de ware fotograaf zal er van alles op aan te merken hebben. Maar ik houd van fotograferen, want ik kijk met van die ogen om me heen, fotografen-ogen. En ik vind het heerlijk om ze te bewerken, dat is zo fantastisch om te doen. Een soort toveren vind ik dat.'

'Okay', zegt ze, 'begrijp ik.'
'Eigenlijk is het net als logjes schrijven, ik vind het gewoon leuk. Ik zie mooie dingen, ik hoor mooie dingen, voer mooie gesprekken, lees mooie dingen en denk daar over na en dan krijg ik schrijfkriebels. En dan schrijf ik een stukje. Dat plaats ik online en dan is het publiek bezit. Ik deel het en dat doe ik graag.
Bij fotograferen werkt het 't zelfde. Als ik rond loop of ergens ben en het licht, de lichtval, de kleuren, de compositie, het totaalbeeld prikkelen me, dan moet ik gewoon een foto maken. Het vastleggen. En ik deel het graag. Ik hoop dat de kijkers er blij van worden, net zo blij als ik.
Mijn logjes worden trouwens ook wel eens gepikt, echt waar. Ik heb al een paar keer bij toeval ontdekt dat ze door anderen werden gebruikt. Zonder mijn permissie. Dat vond ik niet netjes, maar toch was mijne ego ook wel gestreeld, hoor. Heel dubbel. Blijkbaar schrijf ik stukjes die anderen kunnen gebruiken voor hun PR. Maar goed, dat hadden ze wel met me moeten afstemmen, vond ik. Ik had er geen geld voor hoeven hebben, maar wil het wel weten als mijn schrijfsels worden gebruikt.'

Mijn collega knikt. Helemaal eens is ze het niet met mij, maar ze snapt het wel. Ik snap mezelf ook wel, eigenlijk, maar ben door het gesprek met haar best wel een beetje aan het twijfelen geslagen.
En geïnspireerd geraakt uiteraard, zo geïnspireerd dat ik er wel een logje over moest schrijven.