Helemaal een beetje opgewonden betreed ik de zaak en meld me bij de verkoopster. 'Ik heb een afspraak om half tien met de schoonheidsspecialiste!' 'Even kijken of ze er al is. Candy! Je klant is er!' Nieuwsgierig draai ik me om en zie Candy opstaan bij het schap met maandverbanden. Ze trekt haar schortjurk glad. Ik schat haar niet ouder dan 19, nee, nou, zeg 20. In elk geval een stuk jonger dan de mollig-rijpe schoonheidsspecialiste die hier gewoonlijk werkt maar er nu klaarblijkelijk niet is. Vakantie? Griepje misschien?
Als Candy vlak bij me staat, zie ik dat ze haar gladde jonge huid bedekt heeft met een laagje foundation. Gezicht en hals zijn beduidend bruiner dan haar handen. Ze laat me plaatsnemen op de in hoogte verstelbare stoel. Als ik al lig vraag ik me af of het wel de bedoeling is dat ik mijn jasje aanhoud. 'Nee, beter dat u die uit doet, ik ga u zo masseren.' Mijn shirtje moet ook uit en mijn halsketting mag af. Daarna neem ik weer plaats op de onderwijl flink opgewarmde stoel. Of ik weet wat me te wachten staat. Braaf benoem ik de hele riedel, inclusief het epileren van de wenkbrauwen. Epileren heb ik apart bijgeboekt. Best prijzig allemaal, vond ik, maar ik kreeg 'm cadeau van mijn liefje, deze schoonheidsbehandeling. Toen ik mijn enveloppe opende aan de kerst-dis, steeg een gejuich op uit mijn mond. 'Yes. Blij mee! Thanks man.' Drie dikke kussen.
Gaandeweg de behandeling vertelt Candy me dat ze gewoonlijk verkoopster in de winkel is, nee niet fulltime want ze zit ook nog op school. Op het Regiocollege naar blijkt. Schoonheidspecialiste is ze nog niet echt, ze moet haar diploma nog halen. Later, als ze groot is, wil ze thuis een salonnetje beginnen. Dan gaat ze er ook bij kappen, want die opleiding volgt ze ook nog. 'Uhm... ' denk ik, 'is ze nog niet eens gediplomeerd? En dan toch het volle bedrag rekenen? Wat raar, maar goed, ik mag een gegeven paard natuurlijk niet in de bek kijken.'
Na het stomen begint het plukken. Ai. Ai. Ai... tranen biggelen over mijn wangen. Maar ja, wie mooi wil zijn moet pijn lijden, denk ik dan maar.
Daarna een maskertje en terwijl dat opdroogt knik ik bevestigend op Candy's vraag of ze me mag optutten zo meteen. Blij als een kind gaat ze de winkel in, make upjes halen.
Na een kleine vijf kwartier is ze wel klaar, maar om het anderhalf uur vol te maken draalt ze nog eventjes. Kletst wat en geeft me een glas water. Daarna mag ik in de spiegel kijken en... schrik me wild! Opgezwollen ogen! Mijn oogleden zijn met donkergrijze oogschaduw besmeerd waardoor ze nog dikker lijken. Heb ook enorme wallen onder mijn ogen, vermoedelijk door het stomen en epileren! Mijn gezicht en hals zijn beduidend bruiner dan mijn handen! En dan mijn haar! Anderhalf uur achtereen werd het bedwongen door een strakke haarband, daarna in een klap losgelaten et voila: ik kan zo bij de film. De lachfilm wel te verstaan. 'Hoe vindt u het?' 'Uhm, nou, lekker opgefrist wel', jok ik, want hoe moeilijk vind ik het weer eens om kritiek te leveren. Mijn zwakke punt. 'Uhm, heb je misschien een kammetje ofzo? Mijn haar... uhm...' en ik haal driftig mijn handen door mijn coupe chaos. Nee, heeft ze niet. Betekent dat ik zo de deur uitmoet, met opgezette ogen, een bruin masker en met Laurel & Hardy haar.
Bij de kassa vraag ik Candy mijn stempelkaartje bij te werken. Ik had nog een betaalbewijsje voor de behandeling en die moet omgezet worden in stempeltjes. Vindt ze leuk, zie ik, stempelen. 'Bijna twee spaarkaarten vol, nou nou, daar ga ik volgende keer iets leuks voor kopen.' 'Wilt u het bonnetje weer terug?' Even, heel even overweeg ik het kassa-bonnetje terug te stoppen in mijn knip. Kan ik er volgende week weer twee kaarten mee laten bestempelen. 'Nee hoor, houd maar', zeg ik netjes en vlucht over straat richting auto. Op naar huis! Op naar de badkamer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten