DE VIJFTIGERS

Voorzichtig stuurt de buurman zijn fonkelnieuw KIA voor ons huis langs, rechts de bocht om. 'Kijk hem eens', lachen we. 'Echt een vijftiger, net als wij!'
Want ja, ons buurtje bestaat voornamelijk uit vijftig plussers. Merendeels redelijk hoog tot hoog opgeleiden met goede banen en dubbele inkomens. In het interbellum van hun leven. Ouders nog vief genoeg om voor zichzelf te zorgen of wonend in een puike aanleunwoning of verzorgingshuis.
Kinderen de deur uit. Dus dan blijft er tijd en vooral veel geld over en hoppa, daar gaan we, stuk voor stuk: dakkapellen, zonnepanelen, eigentijdse schuttingen, kozijnen en houtwerk vervangen door duurzaam, onderhoudsvrij materiaal.  Drie tot vier keer per jaar op vakantie. En nieuwe auto's! De tweedehands gezinswagens zijn vervangen door moderne vehicels. Auto's groot genoeg voor een fietsenrek achterop. Zodat we in onze lange weekenden (want: allemaal vierdaagse werkweken inmiddels) lekker door de Limburgse Heuvelen op onze Koga's kunnen toeren en waar we overnachten in leuke hotelletjes voor de helft van de prijs (want: buiten het seizoen).
Ooit werden wij - huidige vijftigers - aangeduid als de generatie X.  Een beetje 'n sippe generatie die overal voor mocht dokken en nergens van mag plukken. VUT-premie, pre-pensioen: allemaal voor de babyboomers. 'Lucky bastards', schamperen we soms.'Wij mogen door tot we bijna 70 zijn. Hoe bedenken ze het. Zie je het voor je, over een jaartje of wat?! Rollator-rekken op kantoor, aangepast meubilair voor onze stramme lijven. Bejaardengym tussen de middag!'
Maar zolang wij als vorsten leven in onze (bijna) afbetaalde eengezinswoningen en des weekends in onze flitsende karren  door ons prachtige landje zoeven, zitten wij daar niet zo mee, hoor.