's Avonds, aan mijn keukentafel gezeten hoor ik het ineens. Gerommel. Gefrutsel. Vanuit mijn keukenlade! 'Verhip! Wat gezellig', zeg ik tegen mijn man. 'Dit brengt direct herinneringen aan onze beachlodge op Sant Antioco terug. Bij jou ook?' 'Yeah. Ik weet precies wat je bedoelt. Dat we nog net zo'n staartje zagen verdwijnen toen we de keukenlade openden.'
'En oh jaaaaa', mijmer ik verder, 'weet je nog dat er de hele week geen warm water in de lodge was? Omdat die ouwe pomp achter kapot bleek. Elke dag weer bellen. En dan die werklieden met hun sjagerijnige koppen dat antieke ding weer kwamen repareren. Tot drie keer aan toe! Sardijnen die werken met de Franse slag! Apart hoor. Stonden we weer onder een miezerig koud straaltje te douchen. Er was hooguit voor een minuut water. Ik heb een week lang mijn haar niet gewassen. Bijzondere ervaring, want het ging zowaar weer helemaal krullen.' 'Stond je goed, Venus. Eerlijk waar. Krullen staan je goed' Ik mijmer verder: 'En dan die afvoer van de douche, die was ook niet bepaald denderend. Stond je te soppen in je eigen vuil. Soms compleet met haren. Kwamen weer teruggeblupt vanuit die afvoer. Soms ook lange zwarte, weet je nog? Van de mensen voor ons' Mijn man knikt. Herkenning! Ik vervolg: 'Die deuren! Weet je nog? Allemaal scheef in de sponning. Geen enkele deur sloot.' Mijn man legt zijn boek terzijde. Gaat net als ik nu helemaal op in het ophalen van de herinneringen. 'Venus. Weet je nog dat enorme onweer 's nachts. Wow! Heftig was dat he? Dat we toch maar in de auto gingen zitten, de halve nacht. Omdat het zo insloeg om de lodge. En toen we eindelijk weer op ons doorgezakte 'gezondheidsbed' gingen liggen, er aan alle kanten water langs de muren stroomde.' 'Oh ja! Yeah, verrassend was dat. Die watervallen!'
Fijn he, dat geluidjes uit je keukenla je zo weer terug brengen bij allerlei vakantie-herinneringen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten