Na drie kwartier Down Dog en Krijgerstand nr. 1, 2 en 3 mogen we chillen. Liggend of in Lotushouding. Ik ga er bij liggen, nog even rustig aan. Het is mijn proefles, mijn eerste les sinds jaren tenslotte. Ik ben best nog wat stijfjes.
De inval-yoga-juf kondigt aan dat we, als we dat op prijs stellen, naar haar begeleiding mogen luisteren. Het hoeft niet, blijkbaar, maar ik denk dat dat voorstel alleen gold voor doven. Want aan haar begeleidend verhaaltje valt niet te ontkomen. Ze vraagt ons onze ogen te sluiten en neemt ons mee in haar denkbeeldige wandeling door het bos. We lopen door naar een zonovergoten weide, vol bloeiende lammetjes. 'Bloeiende lammetjes...? He, zegt ze dat nu echt?' Ik onderdruk een giechel.
Ondanks haar verspreking, vind ik dat ze best goed les geeft, voor een invalster. Alles mooi uitgelegd en voorgedaan, wat een hele kunst is, is mijn ervaring. Ik heb wel eens een docente gehad die voortdurend links en rechts verwisselde. Stak je net weer je verkeerde been de lucht in.
'Dankjewel', zeg ik aan het eind, 'het was een mooie les.' 'Ja, echt', is de wedervraag van de juf. 'Ja hoor, het was een fijne les.' Ze glundert. 'Ga jij nu voortaan de yoga-lessen geven in plaats van Denise?' 'Ja, nou, Denise heeft het wel aan me gevraagd, want ze is er helemaal klaar mee. Zeven dagen les geven in de week, nou, dat kan toch helemaal niet? Ik zal denk ik alleen haar yoga-lessen overnemen. Zij blijft de bodybalance-les doen van straks.' Achter mij stromen de body-balance-leerlingen al binnen. Een van hen loopt naar de inval-juf. 'He, we horen net dat we geen bodybalance krijgen van Denise maar van jou.' De inval-juf trekt wit weg van de schrik. 'Maar.... dat kan ik helemaal niet, ik bedoel, ik heb net aan drie oefeningen voor bodybalance onder de knie.' 'Oooh, geeft niks joh. Ga je gewoon een uur lang die drie oefeningen doen. Of geef gewoon maar yoga, ook goed', lachen de leerlingen.
Ik verlaat de zaal, laat de ontredderde inval-juf en de grappende leerlingen achter me. Het is mij wel duidelijk: Denise heeft er de brui aan gegeven en zadelt de inval-juf met de ellende op. Het personeelsbeleid van deze sportschool moet wel een tikkeltje abominabel zijn.
Beneden gekomen vragen de mede-yoga-leerlingen, allen 65+ dames, heel lief of ik een bakje koffie met ze drink. 'Nee, dank jullie wel, een andere keer. Misschien.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten