Sta te wachten. Op de zeven. Nog drie minuutjes, meldt het scherm boven mij. De zon schijnt, witte watten-wolken worden voort gedreven door de frisse westenwind. Mijn haar waait voor mijn ogen en ik duw het achter mijn oren, zet mijn zonnebril op en kijk naar de talloze winkels aan de overkant. Een Turkse bakker, Turkse groentezaak, huurkleding voor sollicitatiegesprekken, een leegstaand pand, een winkel in tweedehands PC's en printers. Tussen de winkels en de tramhalte bevinden zich de tramrails annex busbaan, een tweebaans weg, een lange rij geparkeerde auto's en een breed, druk belopen trottoir. Vlakbij, links van mij, hangen hoog boven de weg, stoplichten.
Bussen, trams, vrachtverkeer, werkbusjes en personenauto's razen voorbij. Het licht springt op rood. Een goudglanzende Mercedes stopt, de grote, hoge vrachtwagen erachter ook en daarachter stopt een zwarte BMW, vlak voor mij. De strak-gekapte jongen in zijn leren jasje, de bestuurder, biedt de jongen naast hem een sigaret aan. Met gevoel voor decorum steken ze de sigaret tussen hun lippen. Als filmsterren, zo zitten ze daar, een beetje James Dean achtig stoer te zijn.
De bestuurder draait zijn raampje open. Hij ziet me kijken en gooit de lege sigaretten verpakking op straat. Onderwijl springt het licht op groen. Direct grijpt hij zijn stuur, perst de sigaret zo strak tussen zijn lippen dat hij schuin omhoog steekt, schakelt en geeft een enorme dot gas. Gierend scheurt de BMW om de vrachtwagen heen en duwt zichzelf direct voor die logge bak die maar net aan op gang komt. De Mercedes is genoodzaakt een dot gas te geven om de BMW er tussen te laten. De vrachtwagen moet juist remmen. Verbaasd kijk ik de drie auto's na die richting rotonde rijden. De BMW schiet weer naar links. Getoeter van anderen.
'Het zal je kind maar wezen', denk ik en pak mijn GVB-kaartje. De zeven is in aantocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten