GENIETEN

De achtertuin heeft een flinke transformatie ondergaan, de afgelopen weken. Van uber-groene volgepropte hippie-tuin met een half ingestort jaren '70 grindtegel-terras naar een fris-betegelde anno- nu-tuin met leuke, echt leuke rieten meubeltjes. Beetje sixties modelletjes. Grote planten in grote potten in fraaie composities bijeen gezet op het ruime terras van oogstrelende meditterane tegels. Een tafel vol potten met geurige kruiden in knusse mandjes om het af te maken. Nieuwe schutting eromheen.
Elke ochtend spoeden we ons naar beneden, hopla, gordijnen opzij, schuifpui open en daar staan we weer. Verwonderd en verliefd om ons heen te kijken, in ons nachttenue. 'Wat is 't mooi geworden, he?'
Al voor zeven uur dekken we de ontbijttafel en zitten in ons ontwakende tuintje - vogels kwinkelerend in de bomen, verder een serene rust nog in de buurt - te eten. 'Kopje thee nog dear?' 'Yes please. Wil je nog een boterhammetje?' 'Nee, dank je, zo is 't genoeg.' Snorro naast ons. Zij vindt de tuin haast nog heerlijker dan wij. De hele dag ligt ze te chillen op de warme tegels, af en toe kiest ze voor een afkoel-momentje in het grind. Ze blijft naast ons liggen als we zo zitten te ontbijten, oogjes toe. En wij maar om ons heen kijken. ' Het lijkt wel alsof we op vakantie zijn, he?' 'Ja, net het terras in ons huisje in Domus de Maria. Haast nog mooier. Mooier, eigenlijk. Nou... anders...'
Mensen zeggen dat ze het zo romantisch vinden, zoals wij doen. Dat van dat ontbijten in ons tuintje, dat genieten voordat we weer naar het werk vertrekken. 'Bijzonder zoals jullie dat doen, lief hoor, lief stelletje zijn jullie.' Ik denk dat ze gelijk hebben, die mensen.