GRACIEUS

Na de voorstelling stromen we de Stopera uit. Onder ons veel, heel veel ouderen, homo-stelletjes en ballerina's in de dop.
Wij willen naar de parkeergarage beneden met de lift. Voor ons drie dames op leeftijd. Twee grijze ladies en een donkerharige. Ingespannen turen ze op de display - 'geen toegang' staat daar - en ze proberen het nog een keer.  Steken nogmaals de parkeerkaart in de gleuf van het apparaat. En nog eens. Nog een keer... Het apparaat heeft er geen zin in en de lift blijft hermetisch gesloten. Het duurt ons te lang. We nemen de uitgang die leidt naar een wenteltrap.
Beneden gekomen zie ik de dames weer rondlopen, althans, twee van hen overduidelijk zoekend naar de derde. De donkerharige blijft wachten.
De grijze lady - haar haar in een prachtige bob-lijn gesneden - begint haar zoektocht en rent een beetje zigzaggend, door de ruimte. Ik ben direct bevangen want: 'Wat beweegt ze mooi! Hoe kan een vrouw van rond de 65 - 70 nog zo gracieus bewegen? Wauw! Zo wil ik ook zijn op haar leeftijd!' Zij raakt uit beeld. Wij vinden onze auto en vertrekken.
Thuis, drie dagen later. Ik sta te dansen en zing mee: 'Because I'm happyyyyyy...'  Ineens zie ik de soepele grijze dame weer voor me en het kwartje valt: zij is voormalig ballerina! Hoe kan het anders dat ze nog zo mooi beweegt op haar leeftijd? Een voormalig prima ballerina die - net als wij - een voorstelling van het Nationaal Ballet bezocht!
Zit maar een ding voor mij op als ik ook zo mooi oud wil worden: veel, heel veel blijven dansen!