Buiten regent het. De regendruppels! Ik hoor ze! Zachte plens-geluidjes op de nabijgelegen vijver. Het is hier zo stil, zo stil... Mijn collega's werken zachtjes tikkerdetikkend achter hun PC. Af en toe een kuchje. Meditatieve rust. En ik denk aan mijn andere werkplek!
Collega's in alle kleuren en geuren. De secretaresse met haar paars-roze haarlok. Op haar hoge gouden sandalen. We maken koffie voor elkaar in een hip apparaat in de hippe keuken. Als ware barristo's prepareren we zelf allerlei heerlijke mengsels. Achter ons Carre en daar weer achter de Amstel. Streetwise kids beneden in het speeltuintje op hun skateboards halen stoere toeren uit. Machtig mooi om even naar te kijken, samen met een paar anderen, terwijl je in de hippe keuken moet wachten.
Ben weer in het hier en nu. In het kleine kantoor grenzend aan de vijver. Kijk even op. Hoor nu meerkoetjes door het water zwemmen. Echt, ik hoor ze zwemmen. En piepen! Piep. Piep. Pieppieppiep... Aan de overkant fietst een grote vent langs, zijn voeten gestoken in klompen. 'Iemand wat te drinken?' 'Uhm, nee, we hebben zelf.' Door de stille gang loop ik naar de doodstille kantine. Zet mijn papieren bekertje in de automaat en maak mijn keuze. Cappuccino dit keer. Bekertje driekwart gevuld, beetje waterig, eigenlijk wel.
Het is altijd even schakelen, even wennen, toch wel, twee banen. Van de een naar de ander. De een in de grote stad. De ander in een dorp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten