ROOD

Hooooo. Stoppen! Ik minder vaart. Stop. Sta stil voor rood. Even wachten, nu. Als vanzelf richt ik mijn blik op mijn achteruitkijkspiegel.
Twee personen achter mij in een grijze Peugeot. Een man en een vrouw. De man achter het stuur, de vrouw op de passagariersstoel. Hij friemelt met zijn handen, wrijft ze daarna lichtjes over het stuur, van onder naar beneden en zegt iets. Tegen haar. Kijkt haar niet aan. Ze humt, althans, daar ga ik vanuit want ik zie haar hoofd heel licht knikken. Hij slaat zijn ogen neer en zwijgt.  Geen succes, zegt zijn gezicht. Zij draait haar hoofd van hem weg. Kijkt naar buiten. Met zo'n diva-blik. Zonnebril ietsje van haar neusje afzakkend. Haar wijsvinger van haar linkerrand streelt de poot van haar bril.  Van voor naar achter. Ze wekt de indruk dat ze naar contact buiten de auto verlangt. Haar houding is flirtend. De man onderwijl kijkt naar beneden, sip. Zijn handen onderaan het stuur, nu. Losjes. Vlak voordat hij weer iets tegen haar zegt, draait hij heel snel, een honderdste seconde zijn ogen naar rechts en kijkt uit het raam van de deur aan de bestuurderskant. Alsof hij intrinsiek een aanloopje neemt. Hij waagt weer een kansje tot contact met de vrouw. Zegt iets met een lach. Nu reageert ze energiek. Ze draait haar hoofd ietsje naar de man, schuift haar zonnebril hoger op haar neus en praat terug. Lacht. De man kijkt opgelucht en praat door. Contact. Dan zwijgt hij weer en lijkt opnieuw naar woorden te zoeken, kijkt naar beneden alsof hij ze onder het dashboard zoekt, die woorden. Haar blik dwaalt af naar buiten.
Groen. Rijden. Ik geef gas en schakel van zijn 1 naar zijn 2. Als ik naar zijn 3 schakel kijk ik nog even achter me. Hun knipperlicht geeft aan dat zij naar links moeten. Ze slaan af. Ik rijd nog een stukje rechtdoor. Moet dan weer stoppen. Volgend rood licht.