TROMMELCLUB

Ik had het al gedacht maar het bewijs was er nu echt. Zichtbaar! Trommelen, Afrikaans trommelen is de nieuwe hobby voor vrouwen van 50+.
Terwijl ik terug reed van mijn zangles, 's avonds, iets na tien uur, passeerde ik de voormalige MAVO bij mij in de buurt. Het gebouw is tegenwoordig in gebruik als oefenruimte voor bandjes en... de trommelclub. Nee, niet die trommelclub, maar de Afrikaanse Trommelclub. Een paar keer week hoor ik ze op hun Djembe's tekeer gaan. Klinkt goed, vind ik altijd. Opzwepend. Ik hoor op afstand hoe het zweet ervan af spat, gewoon. Naarmate het eind van de les nadert, wordt het ritmische gebonk harder en harder.
Ik kon het nooit geloven als mensen zeiden dat er alleen maar oude vrouwtjes op Afrikaans Trommelen zitten. Maar het is dus echt waar. Ik heb 't zelf gezien net.
Drie vrouwen van naar schatting eind 50, begin zestig, met keurige grijze permanentjes en bob-lijn-coupes, namen namelijk innig afscheid van hun trommeljuf, althans, zo schatte ik de boho-hippe vrouw van eind 50 in. Met haar lange paarse jurk en kralenketting. Zij moest wel de docente zijn.
Terwijl ze terugliep naar de entree van het gebouw, verliet er net weer een groepje grijze dames het pand. Hun trommels in geel-rood-groene hoezen gestoken, op de rug. En ook zij omhelsden hun docente. Veel geknuffel voor die deur. Eind van het seizoen natuurlijk. 'Tot na de zomer, tot in september', ik zag het ze zeggen. Precies wat ik zojuist ook tegen mijn zanglerares zei. Laatste zanglesje voor de zomerstop, had ik net. 'Doeg Jerney! Tot in september!'
Zou zingen ook echt iets voor 50 plus ladies zijn? Geen idee, eigenlijk.