Ik droom. Fris gedoucht en netjes aangekleed ben ik. De dag kan beginnen. Nadat ik mijn haar en make up heb gedaan, ga ik naar beneden. De trap af. Daar, in de huiskamer, hoef ik alleen nog maar mijn tas in te pakken.
Ik trek de gordijnen open en kijk de tuin in. Het is redelijk weer: zon, wolken, droog en het waait, dus het is niet al te warm. Ik stop mijn phone in de tas, kijk nog even op het schermpje en schrik me dan rot! Wat! Is het al zo laat?! Kwart voor negen?! Hoe kan dat nou?! Heb ik er zo lang over gedaan of stond mijn wekker verkeerd?!
Zenuwachtig prop ik de andere spullen in mijn tas. Appel. Flesje water. Mondkapje.
Nu nog mijn portemonnee! Verdorie, waar is die nu weer? Gisteren nog gebruikt in de supermarkt. Laatjes open, kranten opzij. Ligt 'ie hier? Nee! Ligt 'ie daar? Nee, ook niet. Verdommenogantoezeg! Ik ben al een uur te laat en dan ook nog mijn portemonnee kwijt. Zonder knip kom ik nergens, want daar zit mijn pasje in en ik moet een treinkaartje kopen.
Gelaten blijf ik staan en kijk naar buiten. De eerste zonnestralen piepen door het gebladerte van de Platanen aan de rand van de achtertuin. Ik zucht en ga zitten.
Tas op schoot.
Ogen gesloten.
Adem in. Adem uit.
Rustig Venus. Rustig.
Dan ineens dringt het tot mij door. Er is helemaal geen probleem. Integendeel. Wat stom! Ik moet helemaal niet weg!! Niks te laat! Ik ben juist op tijd!
Met een zwieper gooi ik de tas op de keukentafel. Baf! Haal mijn phone er weer uit. Mijn laptop. Mijn aantekenboek en pennen.
Zo, klaar. Ik start de laptop op.
Klokslag negen uur beantwoord ik het eerste mailtje. Achter mij pruttelt de koffiepot.
Paniekdroom? Was dit een paniekdroom? Ja, nou nee eigenlijk. Het was eerder een bewustwordingsdroom. Een droom over de nieuwe werkelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten