maandag 3 juni 2019

EVEN LANGS KOMEN

'Ik ga hangen, hoor.  Ik kom snel bij je langs! Love you!'
Ik hoor het mezelf zeggen: 'Ik kom snel bij je langs.' Rare uitspraak, want er is geen sprake meer van 'even bij je langs gaan' nu je zo'n beetje aan de andere kant van de aardbol bent gaan wonen.
Als ik bij je langs wil komen, dan moet ik eerst sparen, een week of wat vrij regelen op mijn werk.
Tickets en een hotel boeken.  Mijn koffers pakken. Een planten-oppas regelen. Stukken oude kaas laten sealen, want die ga ik voor je meenemen. Net als een paar dikke chocoladerepen en een paar potten pindakaas.
Als ik denk aan waar je woont, vergis ik me nog steeds. In mijn gedachten is dat nog steeds dat mooie appartement in Alkmaar. Zo'n goeie plek, zo'n lekker huisje. Zo leuk om even bij je langs te gaan, even ergens te brunchen met koffie en croissants. Genietend van die  gezellige stad waar je tot vorige maand nog woonde.
Nu woon je ook in een stad: in Hongkong. Een wereldplek, waar je zo'n vier jaar geleden ook al eens woonde en waar je je hart aan hebt verpand. Je hebt er nu een top-job gevonden, een appartement waar je samen met je vriendin woont. Zij verruilde Beijing voor Hongkong.
Op afstand volg ik hoe jullie je huis inrichten, via WeChat zodat we makkelijk in 3 talen kunnen communiceren: Nederlands, Engels en Chinees.  Als alle formaliteiten zijn geregeld, kunnen jullie daar allebei werken en een mooi leven opbouwen.
In november zijn jullie alle twee jarig, ik ga alvast maar sparen om even bij jullie langs te komen.