woensdag 28 december 2016

DOZEN

Onderling gefluister. Ritselende tasjes. Schuifelende slippers over de natte vloer. Schurende krukjes. De deur die op een kier blijft staan. 'Verdomme. Dozen,'  denk ik, sta op en duw de deur helemaal dicht. 'Zo.' En ga weer zitten. Gedaan met de rust, wedden? En ja hoor. Het gefluister houdt aan. Een kwartier lang. Mijn man en ik kijken elkaar aan. Slaan onze ogen ten hemel. 'In Godesnaam, wat valt er allemaal te bespreken hier in deze stilteruimte. Zo belangrijk dat je de wensen van andere aanwezigen aan je laars lapt.' We staan op. Dat was de infra-rood. Op naar het floaten.
We belanden in een kakafonie van kletsende wijven. Hun stemmen weerkaatsen drie, vier keer in deze ronde, stenen ruimte. Zelfs als ik drijf met mijn oren onder water, hoor ik het gekakel dwars door de esotherisch onder-water-muziek. De loyli-dame komt langs met haar karretje, houdt halt en spreekt de garde toe. Best wel streng. '... Even uw aandacht... Dit is een stilteruimte. Als je niet stil bent kun je de muziek niet horen... Graag rekening met elkaar houden... Dank u.' Zodra ze weg is begint het weer, eerst zachtjes, na twee minuten is het weer een ware kakafonie. Dat was het floaten. Op naar de meditatie- annex rustruimte.
Heerlijk, we zijn de enige twee bezoekers. Tientallen bedden in een aangenaam warme, donkere ruimte. Ook hier heel zachte asian chill music maar verder is het hier muis- en muisstil. Ik nestel me onder een dekentje.  Net als ik bijna in slaap val, zwiept de deur open. Weer die tasjes. Slippers schuifelen over het hoogpolig tapijt en holy christ, weer dat gefluister. Ik tel vier damesstemmen. 'Bla die bla die bla.... Nou, relax lekker he. Ik ga nog even naar de bubbelbaden. Zie je zo, he.' Knal. Deur dicht. Twee ladies blijven achter, vinden fluisterend hun weg naar twee bedden vlakbij, gaan liggen en....
Dat was de rustruimte. We gaan ook maar even naar de bubbel.

woensdag 21 december 2016

STAPPENTELLER

'Neem 'n stappenteller, joh. Dan kun je zien of je wel voldoende beweegt op een dag. Het is zo geinstalleerd.' Goeie raad, vond ik en zette S Health op mijn Sam.
Er bleek heel wat om voor te kiezen.  'Verdomd, je kunt er ook je hartslag mee meten, wat gaaf joh! En je kunt ook nog bijhouden wat je eet, hoeveel je sport en slaapt.' Mijn man knikte enthousiast, hij houdt zijn slaappatroon bij en dat bleek wel inzicht-gevend. Hij moet vroeger naar bed.
Ik koos alleen voor de stappenteller. Bijhouden of ik wel genoeg beweeg, vind ik al confronterend genoeg.
Dus, sinds een weekje of wat draag ik de hele dag Sam in mijn kontzak. Elke stap wordt geregisteerd. Een paar keer per dag krijg ik meldingen. Of ik wat actiever wil zijn, ja! 'Je hebt nog veel te weinig gestapt, Venus.' En soms klinkt er applaus vanuit mijn achterste: 'Yes, je hebt je limit behaald. 5000 stappen. Ga Zo Door!!'
Zaterdag liepen we over de markt en er klonk weer gejuich vanuit mijn kontzak. 'He, ik zit weer aan mijn limit. Er al ver over zelfs. 6500 stappen, man! Goed he?!' 'Da's toch nog niet zoveel, Venus.' 'Wat, waarom niet?' 'Nou, die van mij zegt dat je er 10.000 op een dag moet zetten.' 'Zoveel! Dat red ik nooit. Waarom heb jij 10.000 en ik 5000 als limit?' 'Tja, jij moet misschien meer stappen zetten omdat je zo klein bent?' 'Nee, dat klopt toch niet? Jij bent lang en zou er minder moeten zetten. Ik zet er vanzelf al meer, omdat ik met die kleine pootjes al die lange mensen bij moet houden.' 'Nee, joh, klopt niet wat je zegt, echt niet!' 'Echt wel!' 'Echt niet!'
En zo leidde de stappenteller tot een ferme woordenwisseling tussen twee vijftig plussers op de zaterdagmarkt van Alkmaar.

zondag 11 december 2016

HEMELSE DROOM

In mijn droom gaat het altijd hetzelfde. Ik ga naar zolder.  Nog staande op de bovenste traptreden duw ik tegen de krakende deur. Vanuit die positie kijk ik de ruimte in. De zolderkamer, schemerig want er valt maar heel weinig licht door de kleine dakramen naar binnen, is warm en stil. Heel stil. Nieuwsgierig loop ik verder de trap op en ga naar binnen. Kijk om me heen. 'Oooooh.... Overal instrumenten. Allemaal voor mij!' Ik pak alles op en probeer alles uit.  De saxofoon klinkt fantastisch evenals de viool. De piano. De accordeon. Gitaar. Ik bespeel ze allemaal zonder enige moeite. Wat hemels! Wat een hemelse zolder! Wat een hemelse droom!
De afgelopen maanden heb ik mijn zolder ingericht. Eerder dit jaar werd die ruimte verbouwd. Het werd een prachtige, uitnodigende, warme, lichte kamer. Ik maakte er een goeie plek van, een Venus-plek. Er staat nu een grote tafel, vier heerlijke stoelen eromheen. Er liggen schrijfspullen op tafel, tijdschriften, partituurtjes. Kranten. Smartphones, een Ipad en een laptop, ja, het ligt er aardig vol. Er staan kasten vol boeken, literatuur, vakliteratuur, muziekboeken, reisboeken, fotoboeken.  Onze foto-camera's in de kast. Stapels foto's, een aantal klaar om ingelijst te worden. Mijn teken- en schilderspullen netjes bij elkaar in een bureau. En..... er staan instrumenten. Niet zoveel als in mijn droom maar toch.... Een gitaar, twee basgitaren, twee saxofoons, fluiten en een keyboard. En gisteren sloten mijn man en ik een aantal apparaatjes op elkaar aan en ziedaar: ik kan inzingen en het ook opnemen. Juiste software geinstalleerd zodat mijn man er mooie liedjes kan maken en opnemen. Wat fijn. Wat een fijne zolder. A dream came true!