vrijdag 26 juni 2015

KEUKENBLAD

High five. Vette hugs. Vreugdekreten! Hij past!! Dat prachtige, tamelijk dure berkenhouten keukenblad sluit naadloos aan! De timmerman heeft 'm helemaal juist op maat gezaagd. 'Dit was even een spannend momentje', bekennen we elkaar lacherig!
Een tijdje kijken we zwijgend naar het resultaat. Armen over elkaar. 'Nu is het echt!' 'Ja he? Het ziet er meteen uit als een keuken!'
Daarna gaan we weer over tot de orde van de dag. De timmerman gaat weer timmeren. Of eigenlijk: nog wat dingetjes zagen. Mijn man helpt waar hij kan. Ik zet maar weer 'ns een potje koffie en ga boodschapjes doen. Even weg van het zaagsel, de verpakkingen, platen en plinten!
Door het keukenraam kijk ik vergenoegd naar binnen. Het ziet er prachtig uit, onze nieuwe keuken die nu bijna af is.

woensdag 17 juni 2015

VETSCHORT

Een beer van een vent loopt voorbij. Breed geschouderd. Stoere passen ook al is hij naakt. Of misschien juist vanwege het feit dat hij naakt is.
'Echt een vijftiger', zegt mijn man. 'Je bedoelt', opper ik, 'vanwege dat vetschort aan de voorkant dat behoorlijk uit begint te zakken?' 'Yup', antwoordt mijn man, 'en dan zo opgepompt lopen, alsof je een bonk spieren bent. Maar het is toch echt een vetschort.' 'Uh huh', zeg ik en we genieten nog even verder van een rondje bubbelen. Daarna trekken we ons aan de stangen van het trappetje uit het bubbelbad, slaan onze handdoeken om ons heen en lopen naar de meditatie-sauna.

donderdag 11 juni 2015

ZITPLAATS

Aangeslagen, verward verlaat ik de metro. Wandel snel door de ondergrondse hal richting trap, ga omhoog. Weg van hier! Wat er zojuist gebeurd is, wil ik zo snel mogelijk vergeten.
Nog geen vijf minuten daarvoor gebeurde het. Nog wat slaperig stond ik in de 54, tas tussen mijn voeten.
'U kunt daar zitten hoor, mevrouw', hoor ik ineens rechts van mij. Een jonge vrouw knikt met haar hoofd naar een plek achter mij. Ik kijk om. Zie een leeggekomen zitplaats.
'Wat zegt ze nou? Moet ik daar gaan zitten? Waarom?' Ik draai mijn hoofd terug richting de vrouw. 'Hoeft niet hoor, ga jij daar maar zitten.' 'Nee', glimlacht ze. Zij blijft ook wel staan. Ik glimlach terug, handel gewoon door maar onderwijl gieren de gedachten door mijn hoofd. 'Ze vindt dat ik daar moet gaan zitten omdat ik..... het is gebeurd, Venus. 53 jaar! Een keer moet de eerste keer zijn! Oooooh, wat erg!' Bij de volgende halte ben ik er. Ik spurt naar buiten. Kijk naar mezelf in de weerspiegeling van de raampjes van de wegrijdende metro en loop snel naar de hal.
Buiten haal ik opgelucht adem.

donderdag 4 juni 2015

3-D

'Daar dan de kast met de ijskast en het vriesvak. Daarnaast die met oven en magnetron.' 'Okay, past.' 'Daarnaast de kookplaat en uhm... daaronder de vaatwasser.' 'Ja hooooor, dat kan helemaal niet. Een vaatwasser onder een kookplaat.' 'Echt wel, dat kan best.' 'Goed, voeg ik toe. Verder.'
'Hoek om. Kraan en gootsteen. Kraan weer voor het raam?' 'Liever niet, geeft zo'n gespetter op het raam. Meer naar rechts?' 'Nee, past niet.' 'Weer naar links.' 'Oh, op precies dezelfde plek als nu. Vooruit dan maar. Sla maar op zo.'
'Nu nog het keukenblad.' 'Uhm, ik wil dat het blad helemaal doorloopt naar links, tot aan de schuine wand.' 'Kan niet!' 'Waarom niet?' 'Te lang, die maat hebben ze niet.' 'Ja, echt wel. Heb ik zelf gezien. Die schuinte maken ze er wel in.'
'Mmm, okay. Even erin zetten.' 'Gaaf he, zo'n 3-D-ontwerp?' 'We zijn best al lang bezig hoor, al bijna een uur! Alleen nog even zo'n smal ladenblok er inschuiven, zoooo en dan nu omzetten in 3D.' 'Cool.' 'He... Wat?? Waar is het ontwerp gebleven! Nee, niet te geloven! Verdwenen! We moeten weer helemaal overnieuw beginnen!'