dinsdag 31 maart 2015

RUCKWARTS

Al enige tijd rijdt de auto met een gangetje van 30 voor mij uit en slaat dan rechtsaf. Ik hang erachter. Stapvoets rijden we richting de Grote Rotonde. Zo'n ingewikkelde rotonde waar je met je rij-lessen altijd over moet.
De auto wacht voor mij en als het licht op groen springt, schuift hij voorzichtig de rotonde op. Ik schuif er achteraan. Om ons heen raast in- en uitvoegend verkeer. De auto kiest dezelfde uitrit als ik.
We moeten wachten voor rood licht. Ik zie dat het een Duitser is. Als het groen is trekt hij tergend langzaam op en rijdt in slakkengang de weg op. Ik hang er noodgedwongen achter, kan niet inhalen want dat doen anderen al.
Na zo'n 20 meter stopt de auto. Nu ben ik wel gedwongen hem ook links in te halen. Terwijl ik dat doe, zie ik hoe de automobilist zijn auto in z'n achteruit zet en doodgemoedereerd achterwaarts terug rijdt naar de rotonde. 'Oh Mein Gott, hij rijdt gewoon rückwärts over de autobahn', mompel ik en geef gas richting de A7.

maandag 30 maart 2015

TUMBLEWEEDS

In gedachten steek ik de drukke weg over. Ik moet met spoed een verklaring voor mijn onderneming bij de fiscus regelen.
Enkele meters voor de ingang van het kantoor merk ik dat er allerlei straatvuil rondzwerft. De stormachtige wind doet folders en plastic zakken rond rollen als tumbleweeds in 'n steppengebied.
Als ik voor de draaideur sta merk dat die niet open gaat. Ik doe een pas naar achteren, opzij en nog een naar links, kijk door het raam naar binnen en zie een spookachtig interieur: donker, verlaten en stoffig. 'Ahaaaa, de tent is dicht hier!' Voor het raam hangt een handbeschreven A-viertje. Een boodschap voor de postbezorger. Of hij de post hier niet meer in wil gooien.
Er hangt geen briefje waar bezoekers als ik nu naar toe moeten. Ik vermoed dat ik naar Hoorn moet. Dat vermoeden blijkt juist. Gelukkig maar, het is drie kwartier rijden van hier. Ik word er vriendelijk en efficient geholpen. De sluiting van het Zaanse kantoor blijkt een bezuinigingsmaatregel.

maandag 23 maart 2015

LARS

Kwiek stap ik door het stadscentrum. Af en toe spiek in naar mezelf, weerspiegeld in etalageruiten. Het ziet er best leuk uit, dat vrouwtje met die gitaar op haar rug. Oogt jeugdig.
Ik ben op weg naar mijn eerste gitaarles en ik heb er zin in. Het voelt als een nieuw begin en daar ben ik aan toe, na een jaar vol van verdriet en zorgen. Lekker iets nieuws leren en dan ook nog iets nieuws waar ik bij voorbaat best wel een beetje goed in ben. Muziek maken!
Mijn saxofoon waar ik jarenlang op speelde, ligt in haar koffertje. Conny heet ze. Zij wacht geduldig en echt, Conny, ik zal je heus nog wel een keertje oppakken en bespelen. Maar Lars, mijn nieuwe vriend, heeft nu mijn volle aandacht. Niet alleen leer ik de snaren van Lars beroeren, ook leer ik mijn stem goed te gebruiken. Op zangles.
Ik spiek weer in de etalageruit. Het zonlicht weerkaatst.

zaterdag 21 maart 2015

GELD TERUG

Plotseling staat ze daar. In het gangpad van de coupe boven in de dubbeldekker. Wie er allemaal naar Alkmaar, nee uhm, Uitgeest gaat, vraagt ze. Haar stem is luid, haar blik licht verwilderd. Terwijl ze zich vasthoudt aan de stoelleuningen, herhaalt ze haar vraag. Verbaasd kijk ik op vanachter mijn krantje en denk: 'Is this real.... of is dit een actrice?'
'Ik heb mijn tas net in de metro laten liggen', vervolgt ze,. 'Ik moet met de trein terug naar huis. Ik heb maar drie euro zeventig nodig. Mijn vriend wacht op mij in uuuhm, Uitgeest en u krijgt daar gegarandeerd uw geld terug.'
Gesprekjes vallen stil, mijn medereizigers kijken elkaar verwonderd aan. Wat te doen met dit verzoek, is de onuitgesproken vraag. 'Ik snap niet helemaal wat u bedoelt', zeg ik. De vrouw kijkt geergerd en wil net beginnen aan het nogmaals uitleggen van haar verzoek, als ik achter mij hoor: 'Kijk eens, mevrouw.'  Ze stapt naar voren en van rechts achter me komt een arm in zicht. Van een man die het gehele bedrag ineens aan de vrouw overhandigt. 'Kijk eens aan', roept de vrouw, 'we zijn er al' en ze beent zo snel mogelijk weg. 'Fijne dag nog verder, mevrouw' , zegt de man.
De vrouw hoort hem al niet meer, ze snelt over het perron. Op naar de volgende trein.

zondag 15 maart 2015

DISCRETIE

'Niet bij de buren afleveren.' Als dat erop stond, was het kaasie voor mijn collega's bij de PTT. Tijdens het post sorteren werd zo'n pakje of dikke enveloppe terzijde gelegd. 'Ik heb er weer een', werd er dan geroepen.
Als het tijd was voor een broodje en een bakje koffie, namen ze zo'n poststuk mee naar het keukentje, tegenwoordig heet dat 'n pantry, om het daar los te stomen. Boven de fluitketel, waarin water kookte bestemd voor mijn kopje thee. De inhoud van het pakje werd eruit gehaald, een blad of boekje vol blote dames in sexy poses. Soms een speeltje erbij. Of een lingeriesetje.
Opgewonden lachend bladerden de mannen - om de koffietafel gezeten -  door het blad of boekje om het na de pauze weer voorzichtig terug te stoppen in de verpakking en die weer dicht te sealen.
Tijdens het bezorgen werd het poststuk persoonlijk overhandigd of - indien mogelijk - door de gleuf naar binnen geduwd. Het werd zeer zeker nooit bij de buren afgeleverd. Jazeker, discretie ten top!

woensdag 11 maart 2015

INTERNET

'En u heeft geen tv', vraagt hij terwijl hij om zich heen kijkt. 'Nee, al heel lang niet meer. We vonden tv niks meer aan. We kijken wel graag films, series en documentaires hoor. Via internet.' Hij knikt om aan te geven dat hij dit herkent en zegt: 'Ik heb nog wel tv maar kijk eigenlijk nooit meer. Gebruik mijn tv om Netflix over te kijken.' 'Netflix, precies', antwoord ik enthousiast. 'Wij kijken elke avond wel een mooie serie tegenwoordig. Sinds kort ook via de Amerikaanse versie. En via Popcorn snorren we ook wel mooie dingen op. Eigenlijk heb je geen tv meer nodig, toch? Je volgt het nieuws op internet, zoekt mooie dingen op die je graag wilt zien en kunt altijd nog kijken naar Uitzending Gemist! Wat dacht je van You Tube. Er is zoveel te vinden!'
Hij besluit het gesprek te beeindigen, merk ik, pakt zijn tablet en papieren erbij. Mag natuurlijk niet te lang met de klanten praten. Maar ik zie hem denken: 'die mevrouw heeft geloof ik best wel een beetje gelijk.' Ik bevestig met een digitale handtekening dat ik een tevreden klant ben: de installatie door de nieuwe provider is vlekkeloos verlopen. De jongeman bedankt voor de koffie, geeft mij een hand en vertrekt naar zijn volgende klant.

maandag 9 maart 2015

WEEMOED

 Ik rijd door hun oude buurtje. Ik kijk het straatje in, zie de plekjes waar we altijd parkeerden en waar we dan zagen of 'de anderen' er ook al waren.  Ik zie de conifeer op de patio bij hun huis, het lage hek eromheen. Daar zaten we graag met ze. Lekker thee drinken onder de parasol. Beetje kletsen. Over ons werk, de kinderen, familie en vrienden. Onze vakanties. Kijkend naar de musjes die vanuit de dakgoot ons weer bekeken. Luisterend naar het verhaal over de 'aanlooppoes', die een paar jaar dagelijks haar buikje vol at bij ze. Om daarna weer te verdwijnen naar haar echte thuis.
Het is niet meer. De poes kreeg een zwerfverbod van haar baasje. De buurt-Chinees waar we steevast hun verjaardag en trouwdag vierden, is verdwenen vlak nadat mijn schoonouders verhuisden naar een verzorgingshuis. Alsof het geen zin meer had er te zijn nu hun meest trouwe klanten waren verdwenen. Mijn schoonvader overleed vlak na de verhuizing....
Weemoedig tuf ik het buurtje uit.

zaterdag 7 maart 2015

BLIKSEM

'Heeee, bliksem?' Automatisch kijk ik naar de lucht. Die ziet er niet uit als een onweerslucht. De maan houdt zich schuil achter nevelige bewolking. 'Vreemd, zeg.'
Ik tuf verder over de Provinciale weg, op naar huis. Dan: weer flitsen! Ergens vlakbij! 'Nou ja, wat is dit?' Een auto rijdt heel dicht achter mij, zie ik in mijn achteruitkijkspiegel. Met groot licht aan. De bestuurder seint. 'Aaaaaaah ach, shit!' Beschaamd schakel ik mijn licht aan. 'Oei oei oei', zeg ik tegen mijn zoon. 'Wat een domme doos ben ik toch, ik reed zonder licht. Zat zo te kletsen toen ik die parkeergarage verliet.... '
Naast mij rijdt ineens een motor. Die blijft daar maar rijden. Schielijk kijk ik naar links. 'Oooooh nee, shit shit shit! Een motor-agent. Dat wordt een dikke boete, man! Ik zal zo wel naar de kant moeten, zoon! Ooooh, balen zeg! ' De agent blijft een kleine kilometer naast mij rijden, geeft gas en verdwijnt uit zicht. Ik zet de airco ook maar even aan.

vrijdag 6 maart 2015

DEKENTJE

Ooooh nee, daar komt er weer een! En nog een. En nog een.... achter elkaar door gaat het. Niet te stuiten, dit! 'Laat maar gaan, niks aan te doen', denk ik en ren niezend en wel naar boven. Daar liggen papieren zakdoekjes. Snel scheur ik een pakje open, trek er een zakdoek uit en snuit mijn neus. Waterig snot! Na een paar tellen zit mijn neus alweer vol: het stroomt er zelfs uit. Weer snuiten. Door het gekriebel in mijn neusholtes moet ik alweer niezen. En weer. Weer. Nog een! Whaaaaatsjoe! Whaa Haaaa Haaaatsjoe!! Het moet tot aan de buren te horen zijn. Die zullen wel denken: 'Zoooo, de buurvrouw heeft het zwaar te pakken.' En zo is het maar net. Ik heb het zwaar te pakken.
Ik pak nog een paar pakjes zakdoeken, snor de Otrivin en aspirientjes op en ga een kopje kruidenthee zetten. Allemaal voor strakjes, als ik met een dekentje op de bank ga liggen.

zondag 1 maart 2015

DE KUS

Vanuit mijn keuken kan ik ze net aan zien, daarbuiten, aan de overkant van de straat. Een jongeman en een jongevrouw. Naast elkaar lopend, allebei met donker haar. De vrouw, of het meisje, ze zal niet ouder dan 18 zijn, heeft haar dikke krullende lange haar in een staart gebonden. Ze draagt een wit jasje met een capuchon met bontkraag. Een zwart rokje met een dikke panty en gehakte halfhoge laarsjes. De jongen draagt een spijkerbroek met een zwart jack erboven. Het zijn mooie mensen, zie ik. Het meisje is een beetje mollig.
Opeens houden ze halt, tenminste, het meisje stopt en houdt de jongen vast aan zijn arm zodat hij niet verder kan. Ze zegt iets en keert zich naar hem. Hij keert zich naar haar. Zij gaat op haar tenen staan, tilt koket haar linkervoet op en slaat haar armen om de nek van de jongen. Ze kijken elkaar aan en dan kust zij hem. De jongen pakt haar gezicht vast en kust terug. Zo staan ze daar even.
Daarna stopt de kus en lopen ze samen verder. Arm in arm. Het meisje lacht terwijl ze praat. De jongen wrijft even over zijn haar. Ik zie een blos in zijn hals.