dinsdag 19 september 2017

BLAF PAF

'Ik laat een spoor van E-dogs achter. Overal waar ik kom, alle dorpen waar ik doorheen fiets en waar die honden achter me aan lopen te happen, aan mijn broekspijpen gaan hangen, niet een keer, maar wel twee of drie keer, bel ik de politie! En vaak helpt het. Politie gaat naar de eigenaar. Die moet er wat aan doen anders wordt hij beboet.  Krijgen ze een blafband om, die honden!'  'Een blafband?' 'Ja, een blafband. Elke keer als zo'n hond blaft, krijgt ie een stroomstoot. Dan houdt 'ie zijn kop wel eventjes...'  'Woooh, echt?' 'Ja hoor. Echt.' 'Stel je voor: kom je aan fietsen over zo'n dijkje, hond in de verte rent naar je toe langs de weg en wil je grijpen. En dan gaat het van:  'blaf! Paf! Stroomstoot.' Ik schiet in de lach, zie het voor me. 'Jahaa, Venus: a real 220 Volt Doggie!'
'Dat hadden ze vroeger moeten doen', zeg ik, 'toen ik postbode in het dorp was. Al die rothonden die op het erf bij de boerderijen liepen en in mijn poten wilden bijten als ik de post wilde ingooien. Ik scheet in mijn broek voor die beesten. Kwam er weer een op me afgestormd. Slijmerig schuim om die grote, blikkerende tanden. Happend naar mijn jonge meisjes benen.' Ze doen niks hoor', zei zo'n boer dan. 'Ja, ja...' dacht ik dan. Als het niet anders kon, bezorgde ik de post er niet. Nam het gewoon weer mee naar het postkantoor. Dan belde mijn baas op naar de boer en kon hij het ophalen. Dan ging het wel weer een tijdje goed.  Hielden ze de hond aan de ketting of ze deden het hek dicht. Tot dat ik dan weer eens aangefietst kwam en vanuit de verte al zag dat het hek toch weer open stond. Of dan zag ik zo'n loeder al weer vanuit het weiland naar het erf toerennen. Op weg naar... mij.
Zou toch geweldig geweest zijn als er toen blafbanden waren. Bij elke aanvallende boerderijhond: ' Blaf! Paf! Blaf! Paf!'

Geen opmerkingen:

Een reactie posten