BLUEZZ

'Tjezus, mijn panty zakt af! Even snel naar binnen hier, mijn panty ophijsen. ' Ik storm Bluezz binnen, een zaakje dat vol hangt met betaalbare dameskleding. Mijn man gaat naar de overkant, maakt van de gelegenheid gebruik om even te snuffelen in de muziekzaak.
Voor de vorm trek ik een jasje uit een rek, een zwart colbertje met rozerode rozen, een excuus om een pashokje in te kunnen duiken. 'Nog een leuk ding ook', denk ik, terwijl ik een van de drie pashokjes inschiet. Daar hijs ik het broekje van mijn panty omhoog. Dat had echt geen seconde later moeten gebeuren; als ik door was blijven lopen had ik met een panty rond gelopen die afgezakt was tot op kniehoogte.
Maar goed, dit is eigenlijk helemaal niet waar ik het over wil hebben. Nee, ik wil het hebben over de vrouw die voor mijn pashokje staat. Ze wacht op haar twee tienerdochters die samen in een hokje kleren passen en af en toe aan haar vragen of het wel leuk staat. Ik onderwijl pas toch maar even dat gebloemde jasje. 'Staat me goed, ik ga 'm kopen', besluit ik. Op naar de kassa.
Dan slaakt de moeder een kreet. 'Oh nee! Nee! Ooooh, wat erruuug!!' Ze kleurt tot in haar hals, zweetdruppeltjes op haar bovenlip. Ze haalt haar hand door haar haar. 'Wat is er', vraagt de verkoopster. 'Oh! Wat erg!' stamelt de vrouw, oooooh... dit is echt erg!'  Dan komt het verhaal eruit. 'Ik was erg boos op mijn schoonouders. Over iets. Uhm.. En ik had er een appje overgestuurd aan mijn man en vroeg me af... ooooh, ik schaam me zo. Ik wilde met hem appen waarom hij niet had gereageerd, tenminste, ik typte mijn berichtje in en toen zag ik dat ik het helemaal niet aan hem had gestuurd.  Dus toen keek ik nog eens goed en toen zag ik... Dat ik het aan mijn schoonouders zelf had gestuurd. Oooooh, wat erg!' De verkoopster slaat haar hand voor haar mond: 'Oh. Kind! Wat erg voor je. Oh joh, wat rot!'
De dochters onderwijl rommelen nog steeds in de paskamer. Ik loop maar naar de verkoopster en vraag of ik kan afrekenen. De moeder loopt bellend met haar man naar buiten.
'Hopelijk begrijpen die schoonouders het', zeg ik tegen de verkoopster. Soms kan zo'n blunder juist een opening zijn. Ze heeft iets op haar lever en durft het die mensen niet te zeggen. Als ze het treft, begrijpen ze het en zijn ze mild. ' 'Tja', zegt de verkoopster. 'Of niet. Juist niet. '
Als ik Bluezz verlaat, staat de moeder nog druk te bellen. Haar gezicht is nog steeds framboos-kleurig.