'Nog twee maanden. Helaas. Wat lang nog. Moet ik nog zo lang wachten? Tot 20 december.' 'Gerekend vanaf nu is dat inderdaad twee maanden, Venus. Misschien iets korter, toch?' 'Okay, zeven weken, geen acht. Maar toch: wat lang nog.' 'Yeah, best lang nog.'
Buiten wordt het kouder en donkerder. Blaadjes verkleuren en sommige bomen zijn zelfs al kaal. Het zal nog wel een week of wat duren, voordat ze allemaal kaal zijn. Het is onmiskenbaar herfst geworden in ons kikkerlandje. Meestal vind ik dat in het begin wel fijn, die frisse buitenlucht. Al is het maar omdat ik dan mijn wufte winterjas, die met die bontrand, weer aan kan. En die kittige bordeaux-rode laarsjes. Kacheltje weer aan, open haardje knetterend 's avonds. Gezellig.
Maar eind december ben ik 't eigenlijk allemaal allang alweer beu en wil ik dat het lente en warm wordt.
En kijk, deze winter zoek ik die op, de warmte, want ik ga naar een sub-tropisch werelddeel in december. Naar mijn jongste zoon en zijn vrouw. Naar Hongkong. Daar wonen en werken ze. En daar zijn ze getrouwd in de zomer en daar zijn ze allebei 30 geworden dit najaar.
Kan ik ze eindelijk huggen, knuffelen, omhelzen en feliciteren met alles en alles. En tijdens zo'n hug snuif ik, als een echt moederdier, die heerlijke lucht van mijn zoon en mijn schoondochter op. Ik verheug me er nu al op! Op die lucht! En op Hongkong. Wat dacht je wat! Dat fantastische decor waarop alles gaat plaatsvinden. Hoog, hoog, hoog, hoog! Alles is daar hoog. Zoveel eettentjes en winkeltjes. En er is heel veel groen en zee en en er zijn mooie eilandjes. Visserbootjes. Ferry's. En ja, er is onrust want demonstraties, want bang voor de invloed van China, maar dat conglomeraat kijkt wel uit met Hongkong nog meer pijn te doen, want het is een economisch walhalla, waar een groot deel van Azie profijt van heeft.
'Neem vooral lege koffers mee, mam, want alles is hier zo goedkoop. Er zit nergens belasting op. No taxes.' Ook niet op je salaris, dus je houdt veel over als je daar werkt en verdient. Maar goed, een huis of appartement is onbetaalbaar. De hotels zijn ook best aan de prijs, mensenlief! Maar we zitten pal aan zee, dus als we 's ochtends een Aziatisch ontbijtje verorberen en onze Lu-Cha drinken, kijken we uit over de Zuid-Chinese Zee.
Hongkong, here we come (over bijna 2 maandjes dan, he?).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten