ANTI-VERKOPER

Even een logje tussendoor die nu eens niet over wandelen gaat. Die over verkopen gaat. Of eigenlijk, over hoe je dat vooral niet moet doen.  

Laat ik bij het begin beginnen. Van de week, woensdag was het, werkte ik thuis. Gezeten aan de keukentafel, beeldschermbrilletje op want hier beneden - met uitzicht op de zonovergoten tuin - moet ik het ik zonder groot scherm stellen (dat staat op zolder namelijk) zit ik braaf mailtjes te beantwoorden en me in te lezen voor de vergadering via Teams zodadelijk. Ineens zie ik in mijn beeldscherm weerspiegeld een manspersoon, zich voortbewegend naar mijn voordeur. Een slanke, vrij lange man met lichtblond haar, met een blauw-wit gestreept overhemd en een spijkerbroek. Ik ga naar voren en open de deur. De man staat licht voorovergebogen - hij past bij lange na niet onder de blauw-wit gestreepte markies, die overigens wel heel goed matcht bij zijn kleding - en hij stelt zich direct voor. Hij is van Ziggo. Gespeelde glimlach van zijn kant.  'Oh nee', denk ik, 'een verkoper.' Mijn gedachten gaan direct naar mijn werk, ik moet me voorbereiden, me inlezen. 

Hij is van Ziggo, zegt hij dus en begint een heel verhaal. Vertelt veel te veel tegelijk. Het duizelt mij. Hij wijst op ons abonnement bij Ziggo - 'huh, ons abonnement bij Ziggo', denk ik verward - en vraagt op wiens naam dat staat. Ik noem zowel de achternaam van mij als die van mijn man. 'Zou zomaar kunnen dat het op zijn naam staat, hij regelt dit soort dingen altijd', zeg ik mezelf afvragend waarom ik die uitleg geef. Misschien om al een beetje, onbewust, aan te geven dat dit niet mijn kopje thee is, denk ik nu. De man echter gaat maar door. Vertelt dat Ziggo de laatste maanden enorm veel mails heeft gestuurd en dat daarin ook staat dat ik een aanvulling op ons abonnement kan nemen voor mijn eigen zaak. 'Want u bent toch ZZP-er?' 'Ja, dan ben ik', en ik noem de naam van mijn eenvrouwsbedrijfje. 

Hij gaat even op repeat en vertelt nogmaals dat Ziggo heel veel gecommuniceerd heeft en hoe dat nou toch kan dat ik daar niet op ingegaan ben. 'Of is het niet zo goed bij u binnengekomen', vraagt hij en dat klinkt zo aanmatigend - ook door zijn begeleidende blik - dat ik mijn bloed een beetje voel koken maar -  netjes als altijd -  toch maar een beetje lacherig antwoord dat ik echt geen idee heb van die communicatie. Onderwijl gaat er in mijn brein van alles rond. 'Ziggo, Ziggo... hebben we daar een abonnement op? Dat was toch... uhm, voor internet was dat toch ... ' De man ondertussen ratelt alweer verder. Hij gaat even bellen, zegt hij, met de zaak, om eens te horen wat we momenteel betalen en dan kan hij meteen vertellen wat we gaan betalen als ik een aanvullend abonnement neem voor mijn zaak. Hij belt. Er wordt niet opgenomen. Hij belt nogmaals. Weer niet opgenomen. Ik sta daar en voel me een pierlala. Sta wortel te schieten in mijn eigen gang, het werk roept - ingedachten hoor ik de Teams-sound al schallen 'meeting-time!!' - en deze mijnheer snoept maar van mijn kostbare tijd. Mijn uurtje-factuurjes-tijd. Net als ik overweeg om het gesprek af te gaan kappen heeft hij contact met een collega. Hij noemt onze namen en ons adres. ' Wat? Hebben ze geen abonnement bij ons?? Maar... Oooooh, potentiële klant!!  Ze zijn een po-ten-tiele klant?!' Met een rood hoofd kijkt hij snel op het schermpje van zijn iPad die hij onhandig - want bellend met 1 hand tenslotte - probeert te activeren, daarbij de tablet op zijn bovenbeen balancerend. Ik bekijk het tafereel en denk: 'Zie je wel, we hebben helemaal geen abonnement op Ziggo. Zucht. Wat een sukkel is dit!' 

Nu de man begrijpt dat hij een heel verkeerde introductie ingezet heeft, probeert hij het tij weer te keren. Dat doet hij door eerst op de informele toer te gaan in de hoop een handvat te vinden dat hij kan aangrijpen om weer back to business te komen. 'Die heeft u zeker wel nodig, he, met dit weer', en hij kijkt daarbij schuin omhoog naar de markies. Ik beaam. 'Wat een leuke buurt is dit, he? Leuke mensen wonen hier ook. Hoe lang woont u hier al? Ik was net bij buren van u op de hoek en die vertelden dat ze gaan verhuizen. Die wonen hier nu dertig jaar.' 'Ja', denk ik, 'waarom moet ik dat allemaal weten. Dit is toch wel heel erg privé, als de buren nog niet eens een Te Koop bord in de tuin hebben staan, waarom moet ik nu via deze mijnheer al weten dat zij binnenkort hun huis gaan verkopen?'  Ik hum. ' U zult als ZZP-er wel niet zoveel te doen hebben, he, nu, door die Corona? Of bent u druk met uhm ...'  en hij spiekt even op het schermpje van zijn iPad, 'bent u druk met uhm.. coachen enzo? ' 'Nee', zeg ik, 'ik ben nu niet aan het coachen en ik heb het wel heel erg druk. Ik ben interim HRM-adviseur, personeelszaken zeg maar, bij de gemeente Amsterdam.' 'Ach, jaaah, HRM, ja, weet u, ik ben van origine arbeidsrecht-jurist, maar ja, daar vond ik niks meer aan. Dit vind echt veel leuker, dit, verkopen.' 'Oh ja',  denk ik, 'nou, een cursus verkopen - en dan vooral een stukje 'inleven in de beleving van de klant' - zou om te beginnen geen overdreven investering zijn. En: waarom ga je als academisch opgeleide jurist in godsnaam leuren langs de deuren.' 'Maar ja', vervolgt hij, 'dat was nog in de tijd van het begin van de flexibilisering van de arbeidsmarkt, weet je wel? Ik werkte toen bij een grote verzekeraar en ik werd voortdurend ingezet bij allerlei zaken tegen medewerkers wiens contract niet werd verlengd. Door die flexibilisering.' 'Ach, ja, herkenbaar,' zeg ik maar om hem ietsje tegemoet te komen. Ik heb niet zoveel tegen flexibilisering, eigenlijk. Sterker nog, ik ben juist heel erg blij met flexibilisering, als ZZP-er, natuurlijk. Dat hij dat niet snapt...' Ik zie ineens voor me hoe hij al die rot-casuistiek mocht oplossen voor zijn baas. Dikke dossiers opbouwend, briefwisselingen met advocaten en vakbonden, ongeduldige directeuren die vinden dat hij die kwestie nu maar eens moet afronden, als een lulletje mee met hoofd juridische zaken  naar de rechtbank. Jakkie, niet het leukste stukje werk binnen het HRM-werkveld. Maar om dan te gaan verkopen... da's toch wel het andere uiterste.'  Ik ben nog niet uitgedacht of hij begint over 'die gemeente' waarmee hij aan denkt te sluiten op wat ik vertelde over  mijn huidige opdrachtgever. Geen goed woord echter over 'die gemeente' komt er over zijn lippen. 'Daar werken alleen maar mensen die niks kunnen', zoiets is het kort samengevat. Hij geeft een paar voorbeelden en ter aanvulling komt hij ook nog met een relaas van een neef van hem die ook bij die gemeente werkt en altijd beaamt dat het maar niks is, daar. Mijn wenkbrauwen zijn inmiddels opgetrokken tot mijn - best wel hoge - haargrens. 'Wat is dit voor lummel', denk ik. 'Hij staat gewoon mijn werk en mijn opdrachtgever helemaal af te kraken.  Hij slaat een dikke flater doordat hij niet wist dat we geen Ziggo klanten zijn. Maar doet alsof ik een beetje dom ben omdat ik al die ka-uu-tee mails van Ziggo nooit heb gelezen. Mind you! Hij is geen verkoper! Hij is een dis-verkoper!! Een anti-verkoper!! Eigenlijk moet ik nu een klacht indienen tegen Ziggo! Dan kan hun arbeidsrecht-jurist lekker een dossiertje opbouwen tegen deze niet functionerende medewerker. '  

Terwijl ik dit sta te denken babbelt de verkoper door en door. Over dat hij gaat verhuizen naar Monnickendam. Daar hebben zijn ouders ooit drie huizen opgekocht en daar mag hij nu met zijn gezin in gaan wonen. 'Ook leuk hoor, Monnickendam, in het oude centrum.' Zo', denk ik, 'geld in de familie, waarom ga je niet lekker rentenieren dan? Stop hier toch mee, jongen. Dit is helemaal je ding niet!'  

Aan mij slijt hij geen abonnement, merkt hij wel, dus hij blijft nog even op de babbel-modus staan. Achterwaarts lopend, zijn hoofd jaaaaah, net een beetje stotend aan de rand van de markies, verlaat hij. mijn voortuin. Met een klap sluit ik de deur en ren naar mijn keukentafeltje. Teams roept! Gemeente-ambtenaren op de lijn. Mijn lieve, leuke, slimme collega's! Het contact is perfect als altijd! Fijn toch, dat ik zo'n goed internet-abonnement heb. Niet bij Ziggo.