Oudjaarsavond, half tien. Tevergeefs zoeken we ons heil bij eettentjes aan het dorpsplein. 'Je moet om elf uur terug komen', zegt een abuelo. 'Dan komt iedereen hier om te feesten. Nu zit alles hier vol.' We bedanken hem, vinden iets buiten het centrum een pizzeria, waar we erg lekker eten en een fles Lambrusco leeg slobberen.
De tip van abuelo hebben we goed in onze oren geknoopt. Rond elf uur verlaten we de pizzeria en horen al van verre het geroezemoes en de lekkere dansmuziek. Op het plein is de sfeer ronduit geweldig! Wat 'n sfeertje! Als de band 'n soundcheck doet, maken zich een paar ranke dametjes los uit het publiek. Wankelend doen ze hun eerste dansje op hun torenhoge hakken onder super korte rokjes. Glas wijn in de hand. Ze hebben er zin in! Wij ook. We kijken, genieten, zien van alles. Horen gesprekjes. Wiebelen mee op de muziek.
Rond half twaalf is het afgeladen vol. Iedereen heeft tasjes met drank en druifjes mee. Vanaf het podium spreken een paar notabelen de mensen toe. De stemming stijgt. Kwart voor twaalf barst de band los. Wauw! Echt Te Gek! Loeistrakke Latin popliedjes. Een minuut voor twaalf stoppen ze met spelen. 'Druiven bij de hand, mensen?! ' vraagt de zangeres. 'Siiiiii, claroooooo!' De kerkklok slaat. Een... Twee... Drie... Boing... boing... Bij elke klokslag happen alle mensen om ons heen een druif naar binnen. Hap, hap, hap...... Daarna wenst iedereen elkaar met volle mond een gelukkig nieuwjaar. De band barst weer los. Er wordt gedanst en gezongen, gekletst, gelachen. Moe en gelukkig verlaten we rond half twee het dorpsplein en toeren terug naar ons hotelletje.
Vijf dagen later, weer thuis in Nederland, lezen we over dat andere oud- en nieuw-feest op dat andere plein. In Keulen. We leven hier in het Westen duidelijk in een complexe wereld. Jasses.
Het is bijna niet meer bij te houden wat er in deze wereld gebeurt. We zullen er mee moeten leven, al zal dat voor veel mensen niet makkelijk zijn.
BeantwoordenVerwijderen