I FEEL EXCELLENT

De receptionist leidt ons rond in de wachtkamer en vertelt over het hotel, het voormalige paleis van de gouverneur. Dat het vijf jaar geleden is opgekocht en opgeknapt. 'Eigenlijk is het nog maar net klaar. Het is met de grootste zorg hersteld en uitgebreid. Dit hier was de kapel, wat nog zichtbaar is aan de orgelpijpen.' Wij uiten onze bewondering. Daarna mogen we wachten op het terras met een glas koud bier met krakend verse nootjes, als tegemoetkoming, omdat onze kamer nog niet klaar is om te betrekken. 'Wat een service', vinden we terwijl we genietend om ons heen kijken. Onder ons, op het terras behorend bij het restaurant en de ontbijtzaal, bedienen een paar obers.  Het valt ons op dat een van hen, de opper-ober, tenminste vier talen spreekt. En vloeiend.
De volgende ochtend betreden we de ontbijtzaal en worden opgewacht door de opper-ober.  'Goodmorniiiing, how are you?' We antwoorden beleefd en vragen of het met hem ook goed gaat, wat hij bevestigt. Dan leidt hij ons door de ruimte, legt uit hoe het werkt en zegt dat we plaats kunnen nemen. 'Hoe wilt u uw koffie?' We bestellen zwart met melk. Als hij die heeft ingeschonken, met de grootste zorg, knikt hij en zegt: 'Enjoy your breakfast.' 'Thank you.' We genieten daarna verder van het heerlijke ontbijt. Ik verorber een verse vijg en eet van mijn yoghurt. 'Dat zie je in andere hotels waar we komen niet, die persoonlijke bediening aan tafel. Wat bijzonder, dit.' Ik neem een hapje van mijn vers gebakken cake en een slok van mijn pittige koffie. 'Zou het publiek in dit soort hotels dat nou allemaal gewoon vinden?' We kijken om ons heen naar de zichtbaar welgestelde gasten. Ze wekken allemaal de indruk dat ze hier volkomen op hun gemak zitten en dat ze het heel normaal vinden bediend te worden door personeel dat met het grootste gemak switcht van Portugees naar Spaans, Engels... you name it.
De volgende ochtend pak ik mijn bord in de eetzaal en zoek er beleg bij. Een engels gezin komt binnen, vader moeder en twee kinderen, een meisje en een jongen. 'Goodmooooorning',  zegt de opper-ober terwijl hij glimlachend op ze afloopt. 'How are you?' 'Goodmorning', hoor ik het meisje in keurig Engels zeggen, 'excellent. I feel ex-cel-lent today.' 'Wauw', denk ik, 'dit klinkt zoooo wijs. Maar ook een beetje plagerig. Alsof ze door haar lichte overdrijving laat merken dat wat meer afstand in het contact gepast zou zijn. Zou ik als klein meisje op zo'n manier met het personeel van een hotel zijn omgegaan? Okay, ik kwam nooit in hotels, vroeger, als kind. Wij kampeerden of vierden vakantie in huisjes. Maar stel... Zo het spel spelend, zo keurig verpakt je bedienende medemens op zijn plaats zetten.'
Want een spel is het. De ober die, ondanks dat hij vier of vijf talen spreekt en met zijn keurige voorkomende manier van de doen de regie over de eetzaal voert, toch in feite de bediende is van deze rijke, mondiaal ingestelde mensen, waaronder ook dit wereldwijze, welopgevoede sophisticated kind dat zegt dat ze zich vandaag ex-cel-lent voelt, maar met zo'n ondertoon dat de ober direct begrijpt hoe de verhouding naar haar idee moet zijn. En hij voegt zich.
Ik loop terug naar mijn tafel en drink mijn koffie. Als mijn man ook aan tafel schuift, hebben we het er samen stilletjes over. Blijkbaar moeten we deze entourage, deze setting, deze verhouding tussen gasten en het personeel, echt even een plekje geven. Al was het maar omdat we er zelf onderdeel van uitmaken.