KIESJE

Dat geeft te denken, ik bedoel, waar komt 't vandaan? En wat heeft 't te betekenen? Heeft het überhaupt iets te betekenen? Is het voorbestemd? Toeval? En als 't toeval is, hoe komt 'ie dan hier? Ja hier! In mijn wasmachine?
Voorzichtig haalde ik zojuist de fijne, bonte was uit de trommel. Voornamelijk topjes en ondergoed, kleding die ik vorige week droeg tijdens het weekend weg. We sliepen in een hotel in Vlaanderen, we waren daar om onze oudste zoon te bezoeken die in Zeeland woont.
Tevergeefs. Hij kwam niet.
Warm was het, heel warm. Tropisch heet. Meer dan 40 graden. De kleding was niet zozeer vuil, maar had wel een verfrissend wasbeurtje nodig. Ik voegde extra wasverzachter toe. De geur van Zwitsal. De geur van babietjes.
Zojuist liet de wasmachine luid piepend weten dat de 'ie klaar was. 'Piep! Piep! Klaar Venus! De was kan worden opgehangen.'
Ik buk me wat dieper om dat nieuwe, donkerblauwe topje eruit te halen. Voorzichtig trek ik aan de spaghetti-bandjes. Hopla, gelukt. Ik voeg 'm bij de andere spullen, sta op met het stapeltje natte was in mijn armen en loop naar het wasrek.
Ineens hoor ik iets vallen. Een geluid als van een speldje, maar dan net iets harder. Ik knijp mijn ogen toe en speur naar de vloer. Er ligt best veel aan stofjes, rommeltjes en stukjes papier.  Ineens zie ik het! Iets dat lijkt op een wit steentje. Ik hurk, pak het tussen duim en wijsvinger en houd het omhoog. Parbleu! Het is een kies. Een volledige kies, met wortel en al. Een kleintje, van een kind zo te zien. Drommels, hoe komt dat nou toch tussen mijn wasgoed terecht?
Is het soms de kies van mijn oudste zoon? Die - toen hij elf was - twee kiezen moest laten trekken omdat hij een beugel kreeg? We bewaarden ze in een plastic doosje.
'Maar stel dat het een kies van hem is: hoe komt die in mijn wasmachine terecht?'
Ik besluit dat het zijn kies is en druk hem tegen mijn hart. Zie het als een teken. Een signaal. Hij laat weten dat hij aan ons denkt. Hij kan toveren tenslotte! Op afstand dingen doen bewegen. Toen hij jarenlang alleen reisde, had ik ook contact met hem via dromen en visioenen. Hoorde zijn stem, zag voor me wat er met hem gebeurde. Voelde zijn angst. Rook zijn luchtje terwijl hij aan de andere kant van de aardbol was.
Met de kies tegen mijn hart gedrukt, loop ik de trap af. Beneden gekomen laat ik de kies aan mijn man zien. Vol verbazing kijkt hij naar het glimmend schoongewassen kinder-kiesje. 'Ah ja', zegt hij, 'wat gek. Hoe komt dat nou tussen jouw was? Zou hij van hem zijn?'
Ik leg de kies op het pronk-tafeltje, naast de vaas vol grote roze rode rozen.
Wat later bedenk ik me, dat in de hotelkamer, vorig weekend, misschien een kind logeerde. Dat die aan het wisselen was en zijn kies in de kledingkast legde. Om mee naar huis te nemen, maar hij vergat 'm mee te nemen. Ik kwam na hem in die kamer en legde mijn kleding en ondergoed bovenop de kies. En zo kwam 'ie met mijn spullen mee, toen ik zondag alles weer in de koffer deed. Zo kwam 'ie bij mij thuis en belandde in de was. Maar net zo snel bedenk ik me, dat het niet klopt, want: 'dit was een getrokken kies, met wortel en al. Zo ziet dat er niet uit als je aan het wisselen bent, toch? Nee, het moet de kies van mijn zoon zijn. En het is een teken, een signaal. Maar welke? Ik weet het niet.'
Ik weet het niet.
Ik mis je, zoon.