EIGENLIJK

Wat mis ik het, verdorie, wat mis ik het. Dat koffertje dat al een dag of wat van te voren klaar staat, waar ik zo af en toe iets in doe, herschik en er soms weer iets uit haal. Die schoenen mee? Ach, nee, die ga ik toch niet dragen, want ik moet daar lopen en lopen en lopen. Liever mijn sneakers en die draag ik onderweg al. Bikini mee? Ja, toe maar, zo'n klein laagje kleding kan geen kwaad, ook als ik 'm helemaal niet ga dragen, daar.

Daar. Verre einders, drie uur weg, zes uur verder of zelfs negen of elf uur verder.

Wat houd ik hier toch van. Dat koffertje nog een keer checken op too much stuff, nog een keer schikken. Dicht ritsen en klaar staat ze, mijn schattige rode rolkoffertje. Wachtend op wat komen gaat.
Op de taxi die al om vier uur voor staat en ons naar de vertrekhal brengt. Waar de slaap waar ik onderweg nog zo'n last van had, ineens verdwenen blijkt. De adrenaline is namelijk begonnen te stromen. Eerst goed kijken waar we naar toe moeten. Nu al fantastisch, al die mensen van all over The World. Zo heelijk om naar te kijken. Wat zijn ze mooi!

Altijd even spannend, dat inchecken: doen we het weer allemaal goed dit keer? Dan de check op je kleding en handbagage. Schoenen uit, riem af, jasje uit. Soms ook nog door de body-scan. Of nog een keer je paspoort tonen. Te veel dingen te snel tegelijk moeten doen. Opgelucht alles weer omdoen, aantrekken en dan... dan wacht het zalig kuieren door de hallen.

Eerst boeken kopen, altijd bij dezelfde kiosk. Gewone boeken en van die kleine leggertjes. Smullen! En wat mooie tijdschriften. Dan even snuffelen bij de zaak met koptelefoontjes en aanverwante artikelen. En dan... koffie! Een grote bak met een lekker broodje erbij. Veel te duur; altijd weer moppert de man over die schandalige prijzen.
Mij maakt het niet uit. Het hoort erbij, bij het reizen, toch? Je slaperigheid weg slobberen met een grote, dure bak koffie. Peuzelen aan een croissantje en onderwijl gluren naar de mensen om je heen. Beetje appen met de familie thuis.

Tijd om naar de gate te gaan. De tasjes met de boeken en tijdschriften snijden in mijn polsen. Snel prop ik alles alvast in mijn rugtas. Voor straks, onderweg, me afvragend welk boek ik als eerste zal gaan lezen. Schuifelend naar m'n zitplek, spullen snel snel in de laadruimte boven mijn hoofd proppend, meestal doet de man dat voor mij, want hij is groot en ik ben klein.  Seatbelt om, jippie, we gaan, we stijgen op!  En als we hoog genoeg zijn, m'n  koptelefoontje op om te luisteren naar de nieuw gedownloade spotify-nummers.

Op weg naar... Altijd op weg naar weer een mooie, geweldige, inspirerende plaats op deze mooie aardbol.

Eigenlijk zouden we nu in Hongkong moeten rondlopen, gezellig kletsend met de kinders, hapje hier, ijsje daar, fotootjes maken. Genieten van de markt, de shoppingmalls, met de ferry erop uit. Kennis maken met de schoonouders van mijn zoon, de ouders van mijn schoondochter. Uit Beijing. Ik had me er zo op verheugd.

Eigenlijk...

Dit mis ik nu. Ik mis het.  Ik mis jullie.