maandag 27 april 2020

GOEBBELS

'En... ga je nog op vakantie deze zomer?' De man grinnikt en we spelen dat het echt is: hij is mijn klant, ik ben zijn kapster. Hij verzint een vakantiebestemming en ik babbel er op los. Maak nog even snel een foto van zijn huidige coupe corona.  We appen de foto door naar HK, zodat zoon en schoondochter daar mee kunnen genieten.

'Ik begin met uitdunnen, okay? 'Vol vertrouwen zit hij daar. Vol vertrouwen knip ik erop los. 'Wat veel haar heb je toch,  vent! Wat veel kruinen! Wat een gek haar, eigenlijk. Rechts zit het heel anders dan links. Rechts kan ik mooie veertjes knippen, maar links niet.' 'Veertjes? Ik ben toch geen kalkoen of zo?' 'Nee, maar rechts kan ik het zo knippen dat het als veertjes over elkaar heen valt, de laagjes, zeg maar. Links is er geen touw aan vast te knopen. Daar gaat je haar alle kanten op. Lastig, man!'

Enthousiast dun ik zijn haar eerst aan alle kanten uit.  Lekker klusje, wel. Daarna moet ik de pluk haar op zijn voorhoofd, dat eilandje tussen de inhammen, kort knippen. 'Mike pakt het altijd tussen zijn vingers en wat er boven uit steekt, knipt hij weg.' 'Okay, geen probleem. ' Zorgvuldig knip ik met de gewone kappersschaar, dus niet de uitdunschaar, het plukje korter. En korter. 'Zoooo, dat zit goed. Kijk even in je phone. Ben je content?'

Ja, hij is content. 'Maar nu moet je in mijn nek scheren, Venus. Dat matje moet weg. Gebruik daar dit voor.' En hij overhandigt mij de tondeuse. 'Wel, daar heb ik nu nog nooit mee gewerkt. Hoe moet dat?'  'Zet maar eerst op standje 2.'
Heel voorzichtig schuif ik met dat ding over zijn nek. 'Er gaat geen haartje af. Echt niks.' 'Zet maar op 4 dan.' 'Okay. Mmmm, nou, zet niet veel zoden aan de dijk, sorry. Ik knip wel wat van die rand van dat matje.'  Zo gezegd, zo gedaan. Ziet er best aardig uit. Kam erin, wat er bovenuit steekt, toch weer even met de uitdunschaar wegknippen, zodat het mooi valt.

'Die bakkebaarden, wat wil je daarmee? Die zijn best grijs en droog.' 'Die moeten heel kort, Venus. Dat doet Mike altijd met de tondeuse, maar dan zonder opzetstukje. Kijk, zo.'  En hij haalt het opzetstuk los. Vlijtig begin ik te scheren. 'Wow, dat gaat een stuk beter. Ik doe je nek hier ook even mee, hoor. Zo gaat het tenminste weg!  Wat een heerlijk klusje. Ik scheer er nog een randje af. En nog een! Wow, kappertje spelen is leuk! '

'En dan nu dat randje boven mijn oren. Dat scheert Mike altijd weg. ' 'Okay, oei, best eng, bij je oren, man.'  Ik ga aan de slag, duw de oorschelp plat en verwijder een rand haar bij de linkeroor. Kijk even en front hoe het zit en ga dan verder met de rand boven het rechteroor. 'Klaar. Gelukkig, geen verwondingen. Echt wel eng, hoor, bij je oren scheren. '

'Nu stop ik, man, ik ben er moe van. Het is spannend, hoor, iemands haar knippen.' 'Aaah, Venus, doe ook meteen mijn wenkbrauwen. Daar steken een paar grijze haren uit. Doet Mike ook altijd.' Met toegeknepen ogen wrijf ik mijn vingers over zijn wenkbrauwen en duw een grijs haartje opzij. 'Stil zitten nu! Niet bewegen en ook niet kletsen! Dat kan echt niet, nu!'  Ik knip de weerbarstige wenkbrauwhaar zo kort mogelijk weg. En nog een. Dan ook aan de andere kant.

' Zo, ook weer gepiept. Moet ik nog even stylen?' 'Graag, doet Mike ook altijd, ja.'
Snel spurt ik naar de badkamer, om gel te halen. Met veel liefde wrijf ik de gel door zijn haar en fatsoeneer het her en der met de kam.

' Keurig!  Klaar hoor. Nu stop ik. Kijk nog even in de phone, please.' 'Wacht, ik maak even fotootjes voor HK, nog even stilzitten.'

De man klikt zijn eigen phone aan, zet de camera op selfie-stand en slaakt dan een vreselijk kreet.
'Neeeee! Wat heb je gedaaaaan! Venus!! Wat verschrikkelijk. Afschuwelijk!!!' Hij grijpt naar zijn haar en draait zijn hoofd alle kanten op.  Hij maakt geluiden als een huilende wolf!
'Nou ja, zeg! Wat is er aan de hand, man! Het zit toch gewoon goed?!'

Met een grote zwaai gooit hij de handdoek op de grond en rent in drie stappen de trap op. In de badkamer hoor ik al snel water stromen, potjes schuiven. Af en toe een boze schreeuw!
'Verdomme. Ik lijk Goebbels wel!'

Onderwijl stuur ik de foto's van het eindresultaat naar HK en schrijf erbij dat vader vindt dat hij zo net Goebbels is. Een nazi!. De zoon is het helemaal niet met zijn vader eens. 'Hoe kom je daar nou bij, pap. Je lijkt niet op Goebbels! Je lijkt op Hitler. Kijk maar.'
En hij appt een foto door van Adolf. Ik pies in mijn broek van het lachen.
'Sieg Heil', schrijf ik eronder. De man begint druk te appen met onze zoon in HK. Het wordt steeds dramatischer, wat hij schrijft.

Dan gaat de bel. Er staat een vriend voor de deur. Een vriend van mijn man. Mijn man heeft wat te vertellen. En anders ik wel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten