'Paris.... s'eveille', neurie ik terwijl ik pittig voort stap. Ik loop door ontwakend Amsterdam naar mijn werk. Aan de overkant van de kade zie ik een stroom fietsers; iets verderop beklimmen zij een ophaalbruggetje en zoeven daarna verder de stad in.
Vroege zonnestralen kietelen de stad, kussen de ontluikende blaadjes aan de bomen. De eerste bloesem.
En ik denk aan 'Een weeffout in onze sterren', het boek waarin de hoofdpersoon, een amerikaanse zieke, jonge vrouw met haar vriend Amsterdam bezoekt. Hoe ze onder de indruk zijn van de terrasjes aan de grachten waar de bloesem van de bomen als sneeuw over hen heen dwarrelt.
Ik steek schuin over, richting het ophaalbruggetje. Achter mij hoor ik plotseling klaaglijke geluiden. Een boom van een vent haalt mij in op zijn grote zwarte fiets. Een poes schreeuwt vanuit een bak voor op de bagage-drager. 'Mwoah, mwoaaah, baasje, ik wil er uit! En snel!' De man lispelt zoete woordjes tegen zijn poezenkind.
Ik geniet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten