Ik woel in mijn lade, grijp een zwarte panty uit de hoop. Houd 'm met links vast en duw met rechts door de pijpjes. 'Tjees, wat 'n halen. Deze kan echt niet. Weg met dat ding.' Ik grabbel nogmaals. Weer 'n zwarte. 'Laat maar zitten: een gaatje bij de teen in de linkervoet. Dat wordt geheid een ladder in de loop van de middag.' Weer 'n greep. Weer 'n zwarte. 'Pffff, nee, dat ik die heb bewaard, de draadjes hangen er aan!' En ik pak de glanzende met een figuurcorrigerend broekje erin verwerkt. 'Mooi! Looks good. Die doe ik aan.' Check check in de spiegel. 'Ooooh, nee, een gaatje achterin het broekje. Uit!' Weer 'n exemplaar gevonden, een soortgelijke, wel doffer. Maar: zonder halen, ladders en gaatjes. Die wordt het. Keurig.
Snel de trap af, mijn tas vullen met alles wat een vrouw zoal meeneemt op sollicitatiegesprek. Mijn OV kaart valt uit mijn handen door de haast. Op de grond. Ik buk om 'm te pakken en..... zes ladders schieten er in het achterbovenbeen. Met drie stappen ben ik weer boven, bij de lade met de grote hoop.
Dan toch maar die voetloze. Smokkel ik er wel sokjes onder, zie je toch niet in die laarzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten