SCHATJES

Blij loop ik de deur uit na de halfjaarlijkse controle.  'Weer geen gaatjes.' Het is lekker vroeg. Kwart over acht, de zon kleurt nog rozerood,  de lucht nog lila. Het is nevelig van de kou. Stevig stappend ga ik richting station.
Dan zie ik ze voor me lopen. Twee kleine schatjes. Onder de hoge bomen lopen ze, over de stoep. Dicht bij elkaar, heel rustig, in gelijke tred.
Grote zus en kleine zus, schat ik zo in. Allebei met dezelfde roze Mickey Mouse rugtas om. Grote zus met haar dunne hoge benen in een spijkerbroekje. Een stoer groen winterjasje. Kleine zus draagt een dikke maillot met daarboven een grijs gazen rokje. Sportief blauw winterjasje erboven.
Even krijg ik associaties met China. Daar liepen de kinderen ook zo keurig en rustig naast elkaar naar school. Weliswaar in schooluniform, maar toch. Iets in die twee schatjes doet me heel sterk aan Chinese schoolkindjes denken. Die identieke roze tassen misschien? Dat ze elkaar zo lief een hand geven?
Als ik dichterbij ze ben, zie ik dat het Afrikaanse meisjes zijn. Grote zus heeft lange, dikke vlechten. Ze liggen op haar rug, links en rechts van de roze tas. Kleine zus heeft haar halflange kroezende haar in twee staartjes. Ze klemt twee lichtblauwe driehoekige vlaggetjes in haar handen. Geen idee waar die voor bestemd zijn, maar ze moeten  heel belangrijk voor haar zijn.
Als ze langs de bushalte lopen, kijkt een oudere dame, gezeten op het bankje,  ze vertederd na. Ze kan haar blik gewoonweg niet van ze losmaken. Ik ben dus niet de enige die ziet hoe schattig ze zijn. 'Lief he', zeg ik in het voorbijgaan. 'Ja he', verzucht ze, 'wat een schatjes'.
De meisjes zien vriendinnetjes op het schoolplein van de basisschool iets verderop. De kleine steekt haar hand op, zwaait enthousiast en roept: 'He, hoi, Doeg!' Vrolijk geroep terug.
Ze gaan niet richting de basis school. Ze lopen rechtdoor.  Grote zus brengt kleine zus eerst naar de kleuterschool. Die ligt aan de overkant van een drukke straat.  Ik ga vlak achter ze staan bij het zebrapad. Gelukkig, de naderende auto - een werkmansbusje - stopt netjes. Voorzichtig steken ze over. Ik pas mijn tempo aan, loop vlak achter ze. Als we aan de overkant zijn, sla ik links af en laat de schatjes achter me.