'Treinverkeer naar Schiphol ondervindt hinder vanwege een aanrijding met een persoon. U wordt aangeraden gebruik te maken van bussen vanaf station Sloterdijk,' vermeldt het bord met vertrektijden.
Net als alle anderen op het perron, lees ik het bericht in stilte. Geen gemopper om me heen op 'die stomme NS die altijd...' Nee, gelaten staan we daar. Velen staan net als ik te bedenken hoe we dan op ons werk kunnen komen, althans, dat denk ik op te maken uit het gedrag om me heen. Eenmaal in de Sprinter gezeten, controleer ik regelmatig NS-reisinformatie en zie dat het bericht ongewijzigd blijft. Ik app naar mijn werk dat ik later kom.
In de treinhal van Sloterdijk, blijkt echter dat we wel verder kunnen met de trein, nee, met de metro. Die brengt ons naar station Zuid, begrijp ik van de vriendelijke werkstudente in NS-kleding. Van daaruit kunnen we verder met de trein naar Schiphol.
Voor de trap naar perron 11, de plek waar ik gewoonlijk overstap, zijn linten gespannen. Twee breedgeschouderde getatoeëerde mannen, beiden gestoken in NS-hulpverleners-pakken, voorkomen dat reizigers toch de trap naar boven nemen.
Er wordt omgeroepen dat we met de metro naar station Zuid kunnen, maar dat we niet zullen stoppen bij de Van der Vlugtlaan 'omdat daar hulpverleners aan het werk zijn, vanwege een aanrijding met een persoon.'
Weer die stille gelatenheid in de metro. Bij de Van der Vlugtlaan stoppen we ondanks de aankondiging, wel. Daar zijn mannen in gele hesjes op de rails aan de andere kant van het perron aan het werk. De abrupt tot stilstand gekomen trein vlakbij hen, is leeg. Beneden, onder het viaduct, staan politie-auto's en NS-busjes. Ik denk aan degene die nu de politie aan de deur krijgt. De moeder. De vader. De vrouw of de man. Het kind...
Mensen stappen uit. Mensen stappen in. Langzaam rijden we weg van de plaats waar de trein een aanrijding had met een persoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten