BOOS ZWEET

Ja, het is warm, heel erg warm. En ja, wat lastig dat de NS juist nu allerlei werkzaamheden heeft gepland. Onderhoudswerkzaamheden aan het spoor. Een grootscheepse verbouwing op dit station. Juist nu door de hitte ook nog eens treinen stagneren en seinen verstoord raken.
Dat betekent voor ons, reizigers, lang wachten, noodgedwongen stukken met de bus, overstappen, gelaten verder wachten met de zon op je kop, snel weer overstappen en uiteindelijk toch te laat komen op je werk.
Dus, ja, dat geldt ook vast voor jou, dame. Ja jij, daar, in je goedkope, flodderige zomerjurkje met je zweterige haar dat alle kanten op piekt. Jij die uit de trein stapt, hier op het rommelige perron, vol hekken, gereedschap en bergen zand. Waardoor de in- en uitstappers slechts een metertje ruimte hebben om elkaar te passeren.
' Verrrrdomme, wat is het hier smal, wat een hitte, wat een zootje, ik moet haasten ook nog. godsamme. En iedereen staat in de weg. Hebben ze dat nou niet in de gaten?! Die mensen?! '  Ik zie het je denken.
Dus, ja, begrijpelijk dat je die sukkel van een vent, in zijn korte broekje, op zijn sandalen, die ook nog eens zo'n tien centimeter te ver naar rechts is gedraaid - want ja, zijn rugzak zit hem in de weg, dat zie je zo, ik wel tenminste, want ik sta achter hem - dat je die drol van een vent lekker omver duwt. Zo! Boem! Met je rechterschouder en -bovenarm geef je hem een zet.
Ik zie je genieten als hij wankelt, bijna valt en een halve draai moet maken om in evenwicht te blijven. Stomverbaasd kijkt hij je aan door zijn dikke brillenglazen. Met bliksemende blik kijk jij terug, ja, jij ja, met je valse flikkerende katten-ogen. Klaar voor het gevecht. 'Kom maar op, lul', zeggen die ogen. 'Scheld me maar uit. Moet je mij maar niet in de weg staan, kontgat! Ik lust je rrrrrauw!'
Maar de man herschikt slechts zijn rugzak en begint te lopen, rustig aan, richting trein-entree.  Ik doe ook een stap naar voren. En nog een.
Als je me passeert,  ruik ik je: boos zweet. 'Stinkerd', denk ik. 'Zeker ongesteld. Ofzo!'