IK MIS JULLIE

'Nou, pap, fijne dag verder, maak er ondanks alles een feestje van, samen met mam.' Mijn vader lacht en zegt echt van die pappa-dingen als: 'Dankjewel, Venus, ik ga nu weer verder hoor. Ik ben samen met je moeder het bed aan het opmaken.'

Glimlachend klik ik de phone weer uit. Mijn man schenkt nog een kop koffie in en we eten met smaak van ons slagroomgebakje. Waar we eerst een foto van maakten voor op de family-app. Wat mijn zusje ertoe aanzette om later op de dag ook lekker taartjes te kopen, ter ere van pappa's verjaardag.

Onderwijl gaan er virtueel fotootjes van hand tot hand. Van onze pasgeboren nieuwe neefje, kleinzoon van mijn tante en oom.
's Morgens om zes uur is hij geboren en ook dat kan niet gewoon gevierd worden. Zijn opa en oma moesten achter het raam naar hun nieuwe kleinkindje kijken.
We zetten er van die emoji's met hartjes in hun oogjes bij, typen vertederde boodschappen vol uitroeptekens. Switschen enthousiast van app-groep naar app-groep, want de geboorte wordt op verschillende digitale plekken gevierd.

En zo vieren we het leven dan maar. Op afstand.

's Avonds appt de gitarist van mijn band. Hoe het gaat, wat we doen en: 'Alweer een vrijdagavond zonder repetitie'. Ik stuur een filmpje door van het Joetjoepje van Janiva Magness, waar ik op dat moment naar kijk, mijn blikje citroenbier ook goed in beeld. Want dat drink ik altijd als we repeteren, citroenbier.
De percussionist appt al snel gezellig mee. Schrijft dat hij net even lekker geoefend heeft. 'Je moet het toch een beetje bijhouden, he?' En zo babbelen we nog wat verder. Dat we dit weekend ons verder gaan verdiepen in Zoom en Jamkazam. Om te kijken of we zo samen kunnen spelen.
'Ik mis jullie', schrijf ik. De mannen schrijven dat zij mij en elkaar ook missen.

Lief toch, dat we dat via de app tegen elkaar zeggen? 'Ik mis jullie.'

De hele dag was ik druk met thuiswerken. Een advies schrijven voor het MT over hoe om te gaan met extern personeel tijdens maar ook na de Corona-crisis. Hoe zetten we ze in als straks misschien het werk terugloopt?
Ter oriëntatie had ik meer dan 20 managers gebeld om te peilen hoe het er voor staat en wat hun gedachten hierover zijn. Alles geïnventariseerd en omgebouwd tot advies. Een beste klus waarbij ik tussendoor ook per email en app afstemde met mijn twee naaste collega's.
Toen ik het eindelijk af had, stagneerde mijn thuiswerk-account. De mail met het advies en de bijlages wilde niet meer verder. Ik mailde het maar met mijn prive-mail. Daarna was ik echt hartstikke moe. En ik bedacht me, terwijl ik ontspande met een glaasje rode wijn, met wat voor bizar vraagstuk ik eigenlijk bezig was geweest.

Maar goed, ik mag niet mopperen als interimmer. Ik heb het de komende tijd nog hartstikke druk en heb net een verlenging gekregen van mijn contract tot het eind van dit jaar.

Mijn schoonmoedertje was behoorlijk ziek de afgelopen weken. 'Kom maar langs, want het lijkt erop dat het kaarsje uitgaat.' Alleen de eigen kinderen mochten op visite komen. Een voor een.
Tussendoor veel gebel en ge-app met elkaar.
Wonderbaarlijk genoeg knapte mijn schoonmoedertje haast van het ene op het andere moment weer op. Ging lekker op de bank zitten, keurig aangekleed, met haar goud-glimmende sneakers aan haar voeten en zei tegen mijn man: 'Nee hoor, ik hoef niet naar bed. Ben je gek, ik ben zo gezond als een vis.' Mijn man maakte snel een fotootje van haar dat ik thuis lachend bekeek. 'Wauw, wat een super-woman is het ook!'

Nu ze weer beter is, mogen we niet meer bij haar op bezoek. Elk voordeel heeft zijn nadeel, zeggen we dan maar. We sturen haar nu om de dag een lief kaartje.

En zo hebben we allemaal onze eigen verhalen, inmiddels. Bizarre verhalen, waar we later nog vaak aan zullen terug denken.