Ongemerkt buig ik toch wat verder naar voren. Ik praat harder dan normaal, hoor het aan mezelf en herstel. Demp mijn volume. Draai mijn hoofd iets verder van het licht want tjeeeezus, wat een rimpels heb ik ineens in dat scherpe licht van de keukenlamp. Zouden zij mij nu echt zo zien? Met dat rimpelkoppie? Ik hoop het toch niet, want ik wil wel een beetje een leuke indruk maken.
Misschien hebben ze wel een vies schermpje, dan zien ze mij niet zo scherp.
'Welkom in mijn keuken. Ik zit hier al 3 weken achter mijn laptop. Helemaal alleen. Leuk om kennis met jullie te maken? Waar zitten jullie?'
Ik praat met Janneke en Annemiek. Mijn nieuwe collega's, althans, ik ga over een paar weken met ze samen werken en maak nu alvast kennis. Via Video Call van Whatsapp. Zo met zijn drietjes is dat best goed te doen. Makkelijker dan dat gedoe met Teams en Zoom. Want op mijn Mac Notebook is het installeren van Teams een Ka-klus waar ik nog steeds niet uit ben. En Zoom heb ik alleen nog maar op mijn phone. Dan maar liever Whatsappen, dat snap ik tenminste.
Anyway, we gluren naar elkaar alsof we aapjes achter glas zijn. Zij zijn mijn aapjes, ik ben hun aapje. We zijn gluurder en gluur-object tegelijk.
'Nee, ik zit niet in de keuken', vertelt Janneke. 'Ik zit in de huiskamer.' Dat klopt, ik zie dat ze op de bank zit. Er beweegt een staart door het beeld. Een van haar honden. Annemiek zit op haar werkkamer. Om haar heen is het een beetje schemerig. Ik zie alleen maar een muur en een deur.
We vertellen elkaar wie we zijn. Over onze achtergrond, waar we wonen, hoe oud we zijn. Over onze relaties, kinderen en huisdieren. Hobbies. Als ik praat, zie ik ze ingespannen naar me kijken. Ik maak een grapje. Ze lachen. Gelukkig, het gaat goed. Ik zie mezelf ontspannen, in dat vakje rechtsonder in beeld.
Al snel vertellen Janneke en Annemiek me van alles over de afdeling waar ik voor ga werken. Van Annemiek ga ik veel werk overnemen. Zij gaat ergens anders aan de slag.
Ik moet met nog meer mensen kennismaken, vertellen ze. Met nog twee vrouwen waar ik werk van ga overnemen. En met een programma-manager waar ik mee ga samenwerken. We spreken af dat we dat snel gaan organiseren. Kennismakingsgesprekken inplannen via de agenda, praten doen we wel via Video call, Teams of Zoom.
Na een half uurtje moeten we stoppen, want Annemiek heeft een Teams-sessie. We horen allerlei incheck-geluiden, een man begint tegen haar te praten. 'Wacht even', zegt ze tegen hem, 'eerst even dit gesprek afronden.'
We nemen afscheid. Klik. Uit.
Het is meteen weer stil om me heen. Ik sta op en schenk een kopje thee in. Loop naar het raam en kijk naar de tuin. Het is schitterend weer. Alles ontluikt. Ik denk na over het gesprek van zojuist. Van mijn leven lang niet heb ik op zo'n manier kennis gemaakt met nieuwe collega's. Nog nooit heb ik op deze manier werk van anderen overgenomen.
Ik ga weer zitten en zie dat Janneke al stukken heeft gemaild. Ik klik ze open en begin te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten