Na een lange dag thuiswerken, beurtelings in de keuken en op zolder, klik ik mijn laptop uit. Stoppen nu Venus! Ik heb er acht uur opzitten, gisteren zelfs 10 uur. Ik ben er moe van, mijn rug zeurt en ik voel dat ik een beetje teveel van mezelf heb gevraagd. Mijn brein is echt moe. Ik moet er even uit. Ik besluit lekker door mijn dorp te gaan kuieren.
Buiten schijnt de zon, de koude noord oosten wind van de afgelopen dagen is gaan liggen. Ineens is het zomer! Een beetje wazig en onwennig, alsof ik uit een andere film ben gestapt, wandel ik door het dorp. Even naar de winkelstraat. Ik vind dat ik wel iets leuks verdien, na al dat harde werken. Gisteren gevangen tenslotte. De koopkriebels kriebelen.
Ik ga de schoenenzaak in en mijn oog valt meteen op een paar limoengroene sneakers. Wauw, wat mooi. Voor de vorm bekijk ik nog een x aantal andere schoenen, maar weet al dat het de limoengroene worden. Ik koop ze.
Als ik heb afgerekend, staat de verkoopster erop de sneakers nog even te sprayen, maar dat moet voor de deur gebeuren, buiten. 'Psssst, psssst.' 'Ja nu even omdraaien.'
He, daar zit mijn oompje. Op zijn stoepje voor zijn huis. Op zijn stoeltje. Wat gezellig, daar ga ik zo even mee kletsen, neem ik me voor. Ik neem afscheid van de verkoopster en loop naar mijn oompje.
We voeren een mooi gesprek, zij het op gepaste afstand. Over het leven, over gezondheid. Over de liefde. Over het ouder worden. Over onze kinderen. Ik vertel over mijn zoons, allebei zo ver weg. Over het verdriet dat ik heb om mijn oudste. De schrijnende pijn, diep van binnen en dat het leven toch maar door- en door- en doorgaat. Dat ik de jongste niet kan bezoeken vanwege de pandemie. And so on.
Het voelt als een gesprek met iemand die het leven overziet, mijn oompje. Hij wordt een dagje ouder, tenslotte. Ik vind het mooi dat hij zo openhartig is.
'Je was mijn bruidsmeisje', zegt hij ineens met een vertederde glimlach. 'Zo schattig.' 'Ja, oompje, 45 jaar geleden. Maar ik weet het nog precies. Prachtig hoor, zo'n herinnering. Voor jou. Voor mij. Mooie momenten in ons leven.'
We nemen afscheid. Ik loop verder. Op mijn limoengroene sneakers. Ze zitten heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten