Net als ik 'Imagine' inzet, begint het onder in het gebouw te dreunen. DONG. DONG. DONG! 'Drums!' Klooing! Kloing! 'Met dubbele hi-hets', zegt de docent.
Ik ben zijn laatste leerling voor vandaag. Als ik klaar ben met mijn les, pakken we onze instrumenten in en vertrekken. Lopen door de donkere krochten van het gebouw naar de trappen. Beneden ons vallen de gitaren in. Voelt als een tsunami, een vloedgolf van geluid die elke vezel en molecuul in het gebouw vult.
Als we de deur boven de zaal openen staan we er ineens middenin. We lopen naar beneden.
Geluidstechnici schuiven aan de knoppen, intens gefocust op de band. Op het podium zie ik vijf mannen met lang zwart haar tot op hun kont, zwarte broeken, hoge zwarte laarzen, zwarte leren jassen. De zanger drukt zijn mond tegen de microfoon: 'WGAAAAAAAAH. GWAAAAAAH. GWUUUUUUUUH!!'
Wanneer ik de voordeur uitstap, passeert er een Turks bruidje in een zalmroze suikerspinnenjurk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten