zondag 26 juli 2015

JOKKEBROK

Als ze naast me gaat zitten, zie ik het meteen: die ken ik ergens van. Ze is vast iemand die in een winkel werkt; op zo'n manier ken ik haar. Ze begint een praatje met de oudere dame schuin tegenover ons, die even moet wachten op verdere behandeling.
De oudere dame vertelt, over haar familie en hoe het met haar schoondochter gaat. Want die kent de vrouw. Een heel verhaal met veel namen en verwikkelingen. Dan vraagt ze aan de vrouw of ze nog steeds bij de apotheek is blijven werken na de overname. 'Jazeker.' Of ze het nog steeds naar haar zin heeft. 'Ja, het is erg leuk.' De vrouw schuift helemaal naar achteren op de bank. Slaat haar armen over elkaar. 'Je werkt er al heel lang he?' 'Ja, ja, en het is erg leuk', zegt de vrouw terwijl ze driftig aan het puntje van haar neus krabt.
'Jokkebrok', denk ik. 'Je vindt er geen reet meer aan.' Als de oudere dame opgehaald is door de dokters-assistente, zit ik alleen met de vrouw. Samen op de steigerhouten bank.  In zichzelf gekeerd kijkt ze voor zich uit. Ik blader door een tijdschrift.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten