zondag 12 juli 2015

VOORVOELD

Hardop lachend lees ik mijn blog China Dali (2010). Over de bijzonder pijnlijke massage in de kapsalon. Ik kruip erin, zit helemaal in het verhaal en voel weer die sterke kleine vingers van de masseuse. De gloeiende pijn.
Ik blader door het blog, herlees alle logjes dwars door elkaar. Over de ontmoeting met mijn oudste zoon, die we - ik, mijn man en mijn jongste zoon - drie jaar niet hadden gezien. Wat een spannende reis was het toch. Vanwege het weerzien, maar ook door China. Betoverd waren we. Door de mensen, de cultuur, de geuren, de kleuren, de muziek, de taal. Door het leven op straat. Elke dag was een feest! Maar daar was ook de onderstroom van onrust en bezorgdheid. Iets waar ik geen greep op kreeg, niet begreep destijds. Verward raakte ik erdoor.
Ik eindig bij het logje over het bezoek aan Shuang Lang, lees over de neerslachtige uitstraling van mijn zoon en voel weer mijn stille verdriet van toen. Ik had het goed voorvoeld.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten