SAMMIE

Vanmorgen vroeg had ik Sam nog.
Kwart voor zeven werd ik wakker; Sam gepakt en wat gescrold en geliked op Instagram en Pinterest. Een Wordfeudje gelegd. Daarna gedoucht en daarna... kleren aangetrokken. Naar zolder gerend omdat daar mijn schone shirtje nog aan het droogrek hing. Meteen maar een wasje uit de machine gehaald en opgehangen en er eentje in gedaan. En daarna....? Verder aangekleed, tanden gepoetst, opgetut, haren geborsteld. Naar beneden voor 'n ontbijtje waar ik nog ruimschoots, echt ruimschoots de tijd voor had: drie minuten. Bij het ontbijt was ik Sam blijkbaar al kwijt want ik heb het Wordfeuden onbewust voortgezet op de Ipad. Daarna deed ik mijn jas aan, gaf Snorro een knuf, pakte mijn tas en toen merkte ik het: Sam is weg! Nog een rondje gerend van beneden naar boven en vice versa, op zoek naar Sam. Een zoektocht waar ik nog nog net 1 minuut voor had maar: noppes!
'Ach, komt vanavond wel weer, als ik thuis kom na mijn werk.'
En zover is het nu en inmiddels heb ik al mijn gangen van vanochtend vroeg nog eens nagegaan. Stap stap stap door het huis. Met een oud Nokia'tje Sam gebeld en gebeld en gebeld. Silence. Stilte. Stiller dan stil. Doodstil.
'Sam! Sam! Sammie! Sammie toch? Waar ben je, Sam?'