In het midden van de praktijkruimte staat een tafel die bestaat uit allerlei onderling verbonden elementen. Hij staat rechtop als een opgeklapte strijkplank. Ik moet er tegen aan gaan staan - voeten op 't treeplankje - en hoplaaaa, daar duikel ik voorover in ligstand. De kraker onderzoekt met zijn sterke handen mijn rug en duwt op mijn onderste ruggenwervels. Zet er zijn gewicht op. Het lukt niet direct. 'Je moet al heel lang klachten hebben, het is erg stijf'. 'Yup, klopt als 'n bus.'
De tafel wordt razendsnel in sta-stand terug gedraaid. Ik word naar de sofa gebracht. Op mijn rechterzij moet ik liggen, de benen iets opgeschoven. De kraker - hij heeft 'n body-builder-postuur -leunt met zijn knie op mijn heup, zet er zijn volle gewicht op, draait aan mijn arm mijn bovenlichaam opzij en ....: 'Krak'. 'Mooi, omdraaien graag.' Weer een krak.
Tevreden kijkend loodst hij me weer terug naar de tafel en word ik in minder dan 2 seconden in ligstand gebracht. Nu lukt het kraken beter. Zowel onderin als bovenin. 'Phuuugh' doe ik bij elke krak en ben verbaasd over mijn overgave. Geen tijd voor weerstand, blijkbaar.
'Nu op de stoel zitten, hoofd een beetje schuin houden, ja zo,' en.... weer 'n krak. Rechts het zelfde laken 'n pak. 'Krak.'
'Dat ging goed, Venus.' We schudden elkaar de hand. 'Dankjewel. Tot de volgende week!' 'You'r welcome. Tot de volgende week!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten