Iets voorbij Haarlem begint het te regenen en vlak voor Rotterdam gaat dat over in sneeuw. Natte sneeuw. De hele weg door vlagen kledderige vlokken tegen de voorruit. De ruitenwissers zoeven. Het kacheltje staat op z'n hoogst. We zitten goed.
Stilletjes kijk ik naar buiten. Af en toe wisselen we van gedachten. Bespreken wat we zien of hoe we moeten rijden.
Verbazing dat we helemaal langs Antwerpen moeten, richting Gent en dan weer terug moeten keren naar Nederland. Het 'welkom in Belgie SMS'je' is nog maar net binnen, of we passeren de grens van Zeeuws Vlaanderen alweer.
We rijden jouw wereld in. Verstild landschap. Winters koud. Het sneeuwt nog steeds. Rijen bomen langs de weg, langs de paadjes in het land. Akkers, omgeploegde Zeeuwse Klei, glanzend als verse paardenvijgen. Watertjes, veel watertjes hier. Stromende kreken. Kleine, lage huizen van baksteen, met namen op de gevel zoals: Het Waterhuis.
We rijden het dorp in en vinden het winkelcentrum. De Jumbo, AH, Zeeman. Een oliebollenkraam. Parkeren en pakken de tas vol boeken. Leesvoer, want misschien moeten we een paar uur op je wachten.
Na enig zoeken vinden we het cafe, de voorgestelde ontmoetingsplek. Gaan zitten en bestellen een uitsmijter en een bak koffie. Oma, de moeder van de uitbater, komt vanuit de keuken een praatje maken en vertelt dat ze sokken breit voor het Rode Kruis. Haar kleindochter onderbreekt haar verhaal, zet borden dampende spiegeleieren met ham en brood voor ons neer. Twee bakken koffie. Met een kerstkransje.
Voordat we gaan eten, check ik mijn mail. 'Hij komt niet', zeg ik. 'Hij wil ons niet ontmoeten.' We zijn niet verbaasd, hadden dit wel verwacht. Terwijl we eten, bespreken we onze gedachten en gevoelens. Bestellen nog een tweede kop koffie. Dit keer krijgen we er een fondant-snoepje bij in de vorm van een kerst-ster.
Na het afrekenen gaan we weer naar buiten. Sjaals om, petten op. Het sneeuwt nog steeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten