Plotseling staat ze daar. In het gangpad van de coupe boven in de dubbeldekker. Wie er allemaal naar Alkmaar, nee uhm, Uitgeest gaat, vraagt ze. Haar stem is luid, haar blik licht verwilderd. Terwijl ze zich vasthoudt aan de stoelleuningen, herhaalt ze haar vraag. Verbaasd kijk ik op vanachter mijn krantje en denk: 'Is this real.... of is dit een actrice?'
'Ik heb mijn tas net in de metro laten liggen', vervolgt ze,. 'Ik moet met de trein terug naar huis. Ik heb maar drie euro zeventig nodig. Mijn vriend wacht op mij in uuuhm, Uitgeest en u krijgt daar gegarandeerd uw geld terug.'
Gesprekjes vallen stil, mijn medereizigers kijken elkaar verwonderd aan. Wat te doen met dit verzoek, is de onuitgesproken vraag. 'Ik snap niet helemaal wat u bedoelt', zeg ik. De vrouw kijkt geergerd en wil net beginnen aan het nogmaals uitleggen van haar verzoek, als ik achter mij hoor: 'Kijk eens, mevrouw.' Ze stapt naar voren en van rechts achter me komt een arm in zicht. Van een man die het gehele bedrag ineens aan de vrouw overhandigt. 'Kijk eens aan', roept de vrouw, 'we zijn er al' en ze beent zo snel mogelijk weg. 'Fijne dag nog verder, mevrouw' , zegt de man.
De vrouw hoort hem al niet meer, ze snelt over het perron. Op naar de volgende trein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten