HONGKONG 6

Het wordt vervelend om te schrijven, maar we hadden weer een onderbroken nacht. Dit keer niet zozeer door de jetlag, maar door de ferme hoestaanvallen van de man. Die - oh zo zielig - dan maar in de relaxstoel voor het raam ging zitten, met mijn wufte winterjas als deken. Zo probeerde hij het blaffen te onderdrukken. Dat lukte wel, maar hij sliep dus weer niet. Ik bleef van weeromstuit ook wakker, omdat ik het zo zielig voor hem vond.

Ik app de zoon rond vijf uur maar weer dat het ochtendprogramma aangepast mag worden aan het bioritme van de kwetsbare oudjes.

Rond 10 uur zitten we pas aan ons ontbijt en we redden het maar net voor sluitingstijd. Half elf gaat de keuken dicht en moet het personeel schoonmaken. We moeten weg, hoe lekker we ook zitten.

Buiten straalt het zonnetje, het ziet er heerlijk uit. 'Laten we toch maar erop uit gaan, veel te mooi weer om binnen te blijven hangen.' De man heeft ondanks zijn blafhoest wel zin. Hij heeft namelijk een oplader gekocht voor zijn Pentax! Nu kan hij fotograferen! Dat doet de blafhoest vergeten. Bovendien wil hij frisse shirtjes kopen. 'Die ouwe meuk stinkt.'

Ik pak mijn rugtasje in, haal de phone uit de oplader and up we go. Op naar de Zara, die we met Google Maps niet vinden. Als we het rondjes lopen beu zijn, kiezen we voor een prima alternatief: de H&M. Daar kopen we elk een stapel frisse, schone shirts voor geen geld. Lange neuzen trekkend naar Agnes B., Vuitton en al die andere ontwerpers van wereldformaat die hier hun winkelnering hebben (maar waar amper klanten komen, heel bijzonder...), wandelen we terug.

Op de terugweg blijven we lekker wat hangen rond Kowloon Park. Daar gebeuren weer zulke mooie wereldse, volkse dingen. Er wordt bijvoorbeeld grof vuil opgehaald bij een planten- en bloemenmarkt. Mega-hard werken is dat, in die warmte. Twee tanige mannen, de een op teenslippers, sjouwen zich rot met grote dozen, platen, planten, bakken en nog meer grote, zware spullen. Een vrouw komt nog snel even haar grof vuil afgeven en mag op de achterbak van de vuilniswagen gaan staan. 'Hups, omhoog, madame, gooi uw troep er maar bij.'

We blijven in het park even rusten en bekijken de bezoekers. Voornamelijk moslima uit Maleisië. Ze zitten in groepen bij elkaar te kletsen en te eten. Ziet er heel gezellig uit. Aan het park ligt een grote Moskee, dat verklaart veel.
Wij zitten in de schaduw te genieten, zien schildpadden in de vijver rondpeddelen en hun best doen op een plantenbak te klimmen; dat lukt niet en plons, daar gaat er weer een de vijver in. En maar weer terugzwemmen naar de plantenbak. Zo kun je je dag leuk vullen.

De zoon appt of zijn kwetsbare oudjes inmiddels al in staat zijn om iets leuks met hem en Yuan te doen. Ik vraag nog een uurtje rust. Eerst maar even terug naar het hotel, omkleden, douchen. 'Zullen we elkaar bij de Starbucks ontmoeten, bij het beeld van Bruce Lee?' Dat vinden ze een goed idee.

Wij zitten er al een kleine drie kwartier in het zonnetje,  als de kinders eraan komen. Met een grote tas met heerlijk fruit voor de zieke man en medicijnen tegen het hoesten. 'Zullen we naar de ferry wandelen?' vraagt de zoon. Daar kunnen we ons best in vinden, zo, met dat heerlijke weer. Gezellig.
Onderweg valt ons op dat er veel zangers en bandjes op de promenade staan. Dat blijkt hier heel gewoon. Ze hebben hun eigen versterker en ander toebehoren mee en gaan voluit. Soms is het mooi, soms is het heel aardig. Maar altijd best goed, muzikaal gezien.

We krijgen een ijsco - softijs Hongkong stijl - van Koen en Yuan en worden min of meer verleid de Ferry op te stappen.  We laten ons graag verleiden.
Heel aangenaam is dat, overvaren naar Hongkong Island. Het is nog steeds heerlijk weer, zo'n 25 graden met een klein beetje wind.

Op Hongkong Island wandelen we over de kermis met dat grote, iconische reuzenrad. Er is, ook weer zo bijzonder, op de plaats voor het reuzenrad, een Collie die doet alsof hij hier een kudde schapen hoedt. Super goed opgevoed en alert is hij. Trots laat zijn vrouwtje hem allemaal kunstjes doen. Ruut kwijlt: hij kijkt graag naar die engelse filmpjes over Collies die schapen hoeden.

We gaan verder. Op naar de bus nummer 15 die ons naar The Peak brengt. Daar zouden we eigenlijk vanochtend heen gaan - we dachten dat we dat niet zouden doen omdat we afgeknoedeld waren -  en zie daar, nu gaan we toch maar dan 's middags. Die Koen en Yuan toch.

Koen waarschuwt mij vooraf, dat dit wel eens mijn laatste busritje zou kunnen zijn. 'We gaan namelijk een half uur scheuren langs hoge ravijnen, mam', grijnst hij. Ik doe koelbloedig, maar af en toe houd ik echt wel mijn hart vast. Vooral als we langs een vallei rijden waar allemaal begraafplaatsen zijn.

Eenmaal boven, op The Peak,  dribbelen we achter Koen en Yuan aan. Zij kennen hier de weg. Vol ongeloof kijken we op een hooggelegen plateau naar wat we allemaal onder ons zien. Bijna heel Hongkong zien we met dit heldere weer. In de verte zakt de zon in de zee. De nevelige lucht kleurt oranjerood. Wat romantisch en fotogeniek. We schieten plaatje na plaatje, uiteraard.

'Wacht maar tot het acht uur is, mam, dan komt er een lichtshow.' Tot die tijd gaan we eerst maar eens lekker eten: pizza! Na al dat gewandel en gereis zijn we enorm hongerig, alle vier. We vallen echt aan.
In de pizzeria zitten we voor een raam dat uitkijkt over Hongkong Island en Kowloon. En ja hoor, om acht uur is daar die lichtshow! We horen het niet, maar er schijnt aan de overkant, op Kowloon, muziek te worden gedraaid in de haven en op de muziek veranderen de lichten op de hoge gebouwen op allebei de eilanden.  Fantastisch!

Omdat het ons wel veilig lijkt om terug, in het donker, met de trein in de plaats van de bus te gaan, pakken we de kabeltrein. Supergaaf! Wat spannend. We hangen zo'n 90 graden schuin achterover, keilen zo'n beetje naar beneden. Je zou er echt niet even op moeten gaan staan voor een oud vrouwtje, dan rol je zo de trein door!

Jammer genoeg zijn we best snel weer beneden. Daar tronen Koen en Yuan ons nog even mee naar de vierde verdieping van het een na hoogte gebouw van Hongkong, ik ben de naam even vergeten. We moeten echt even kijken op P4, waar het heel mooi en gezellig is. 'Are you ready, mam?' Dat ben ik: het is hier inderdaad echt tof! Cafeetjes, prachtig verlichte boompjes: helemaal in Kerstsfeer. Een lekker lounge-muziekje schalt over het 'plein'. Superhip.

Best wel een beetje moe, kuieren we door een - hoe kan het ook anders - shoppingmall, waar ik zowaar Rituals ontwaar - naar de ferry. Blij dat we even kunnen zitten,  tien minuutjes schommelen over de baren. Lekker easy varen we weer terug naar Kowloon.

Koen en Yuan brengen ons netjes tot voor de deur van ons hotel. Zij wandelen nog  een kwartiertje verder naar Man Sing Street. Zij hebben nog jonge benen. Wij zijn blij dat we er zijn. We bedanken ze voor weer een mooie dag. 'Love you.' 'Love you.' 'Sleep well!'

Er staat inmiddels een arsenaal aan pillen en drankjes in onze kamer. Medicijnen tegen koorts, hoesten, snotterigheid en tegen slapeloosheid.  En er liggen appels, mandarijnen, kersen en bessen. Allemaal van Koen en Yuan gekregen.

Nu moet het toch goed komen, mensen.

Hongkong, het was weer een toffe dag!