Gisteren sla ik maar zo'n beetje over. Toen was ik ziek, namelijk. Echt niet leuk, als je helemaal naar Hongkong gaat om daar vervolgens ziekjes in je bedje te liggen koortsen.
Aan de andere kant: wat heerlijk dat ik zo'n fijn, royaal hotel-bed heb, waarin ik zo heerlijk kan liggen koortsen. Met een lekkere badkamer ernaast, waar lieve Cathy elke dag een stapel grote, zachte handdoeken neerlegt. Dezelfde Cathy die elke dag bezorgd vraagt hoe het nu met ons gaat, omdat ze wel weet dat we allebei snotterig zijn. Er staat elke dag een nieuwe doos verse tissues voor die snotneuzen uit Holland. En extra flesjes water. Cathy is onbetaalbaar. Wat een schat!
Anyway, gisteravond kreeg ik gelukkig weer trek, we aten een hapje in de wiskey-bar op de derde verdieping. Daar was het erg gezellig. Met mijn gele pet op mijn kop, at ik wat hapjes rijst met curry maar dronk ik vooral veel jasmijn thee. Blij dat er weer een beetje progressie inzat.
Met de man ging het sinds gisteren juist een stuk beter. Hij liet mij lekker slapen en maakte buiten mooie foto's van regenachtig Hongkong - grote stads foto's met van die reflecterende neon-verlichte straten, heel cool - en kocht wat shirts in de buurt. Een beetje lezen, Netflixen, zo kwam hij zijn dag wel door met zijn zieke vrouw aan zijn zijde.
Maar genoeg gezeurd nu.
Vandaag ging het een stuk beter. De verkoudheid ebt nu ook bij mij weg. We maakten weer een enthousiaste afspraak met onze kinders.
Of we mee wilden naar the Nan Lian Garden. Dat leek mij heerlijk Zen. En dat was het ook.
Dit park is een oase van rust in Hongkong. Het is een authentiek Chinees park; er is een hal waarin je ziet hoe in het oude, antieke China tempels werden gebouwd en hoe de constructie van het houtwerk was. Hoe knap: meer dan 2000 jaar geleden wist men al hoe stevige edoch flexibele gebouwen neer te zetten. Ik herkende zelfs een verbinding, namelijk een zwaluwstaart-verbinding. Hoe dat in het chinees heet? Nou, een 燕尾榫接头
Ik voelde mezelf helemaal opknappen in dit park. De rust, de Chinese muziek, de schoonheid van de bonsai-boompjes, de kwetterende musjes, de vijvers met Koi-karpers, huisjes en paviljoens, prielen en de bruggetjes. Heerlijk. Ik had er stiekem nog wel uuuuuren willen blijven. Vermoedelijk bleven we er ook al veel langer dan de kinders vooraf hadden bedacht en gunden ze mammie haar rust.
Halverwege de middag togen we richting het metrostation. Daar nog even fijn geshopt; het wemelt hier ook echt van de aangename winkels. De man kocht shirts bij een zaak die alleen Japanse kleding verkoopt. Ik kocht een jurk en blouse bij - jawel - Marks & Spencers en ook Yuan sloeg hier haar slag.
Als we in de metrohal zijn, krijg ik zowaar voor het eerst sinds dagen, een gezonde honger. Mijn maag knort. Ik herinner dat ik bij de 7-11 een lichte sandwich kocht, met roerei. Die zit nog in mijn tas! Vol smaak smikkel ik 'm op. 'Oei mam', zeggen Koen en Yuan, 'dat mag helemaal niet, mam. Je mag in de metro-hal niet eten en drinken. Daar kun je een boete voor krijgen.' Wauw, ik schrik ervan maar eet toch maar snel mijn broodje op. Echt, zo blij dat ik weer honger heb! Maar ik realiseer me meteen dat dit strikte publieke eet-en drinkverbod verklaart waarom het hier zo schoon is. Nergens verpakkingen of etensresten. Kom daar eens om in Amsterdam, mensen.
Daarna rijden we ondergronds naar de wijk Jordan, waar Koen en Yuan wonen. Eerst duiken we weer een shopping mall in, we krijgen er geen genoeg van zou je denken. Maar dit is wel heel bijzondere, want hier komen bijna alleen oudere Hongkong-Chinese klanten.
Het aanbod is er dan ook naar: traditionele Chinese kleding en van die echte oma en opa-jasjes en - petten; grote, logge massagestoelen en zelfs een paar massagelaarzen (echt waar, een soort grote ski-boots, waarin je voeten en kuiten worden gemasseerd); hoge senioren-bedden met matrassen en kussens van geheugen-foam; sieraden en snuisterijen naar de smaak van de oudere Hongkonees (veel Jade) en helemaal bovenin huist de thee-afdeling. Daar gaan we naar toe om thee te kopen.
Voordat je bepaalt of je de thee wil kopen, mag je er eerst heerlijk van proeven. Met zijn viertjes nemen we plaats aan een tafel bij een thee-meesteres. Vol vakvrouwschap vertelt ze van alles over de thee die wij willen proeven: Jasmijn-thee en Oolong-thee. Yuan vertaalt af en toe, wat heel fijn is.
Volgens de thee-traditie giet de thee-meesteres eerst thee in de kommetjes, leegt ze daarna weer en giet er daarna opnieuw thee in. Elke smaak moeten we twee keer proeven. En ook moeten we heel goed ruiken aan de theebladeren. Als bij een wijn-proeverij.
Als Koen en Yuan haar vertellen, dat de thee voor hun parents, dus voor mij en Ruut is en dat zij hier wel vaker thee voor ons kopen, dus dat de thee helemaal naar Nederland gaat en daar met veel smaak wordt gedronken, lacht ze trots. Voor ons ook leuk om te weten waar onze kinders de thee vandaan halen.
Met een tas vol heerlijke theetjes kuieren we over de drukke Jordan street. Yuan vertelt dat het 's zomers vaak lijkt te regenen in deze straat. Ze snapte in het begin niet wat haar overkwam. Het blijkt AC (air-co)- water te zijn, dat van de hoge gebouwen naar beneden drupt. Zelfs nu, in de wintermaand december, zijn er plekken waar waterdruppels neerplenzen. Een rare gewaarwording.
We slaan the Tempel Street in en gaan naar Mammy Pancake, waar je de allerbeste 'egg puffs' kunt krijgen. Egg puffs zijn een soort knapperige, versgebakken bolletjes-pannenkoeken. In de bolletjes zit in ons geval banaan, maar je kunt uit heel veel vullingen kiezen. Mammy Pancake heeft een heuse Michelin-ster, is de beste egg-puff-bakker van de wereld.
Terwijl we van deze zalige zoete hap genieten, lopen we de avondmarkt van Jordan over.
Eerst over een deel waarin voornamelijk 'hebbedingen' worden verkocht: Chinese rollen, schilderijen en tekeningen, tasjes, mooie kommen en lepels, sjaals en mutsen. Dit deel sluit rond half zeven 's avonds. Veel marktlui zijn al aan het afbouwen.
Yuan wijst me en passant op de kleine massage-salons waar wulpse dames voorstaan. 'Die geven je een heel speciale massage'.
Daarna slaan we af naar een ander markt-deel, waar groente, fruit, vlees, vis en andere etenswaren worden verkocht. Dit is een echte avondmarkt die tot tien uur open is. Hier halen Koen en Yuan hun dagelijkse boodschappen. Het is er ongelooflijk levendig en het eten ziet er fantastisch uit. Ruut wordt helemaal gek en maakt voortdurend foto's.
Op aanraden van Yuan eten we bij een Taiwanees restaurantje. We krijgen er alle vier een grote kom met soep, noedels en groente, vis, vlees of kip naar eigen keuze. Groot glas Milk-Tea erbij. Too much for me en zelfs Ruut kan het niet op. Zijn hoofd is ook weer helemaal donkerrood en bezweet door alle spicey sausjes die hij door zijn eten doet. Helemaal zijn ding, dit.
Met zijn viertjes wandelen we terug naar ons hotel. Het is nog een aardige tippel en het is echt mega-druk op straat. Zoveel mensen zijn er aan het shoppen. Al die winkels! Al dat verkeer! Die bussen, taxi's, toeterende automobilisten.
'Willen jullie zien waar de kerk is', vragen Koen en Yuan. We slaan een rustig, oplopend weggetje in dat leidt naar the Andrew-Church. Wat een bijzondere plek. Net als het park, is het hier een oase van rust. Hier gaat Yuan elke week naar toe. Ze vertelt dat je er ook Engelse les kunt krijgen. Heel wat buitenlanders volgen er een cursus.
Als we bij het hotel zijn, nemen we weer afscheid met dikke knuffels en hugs. 'Bedankt voor alles weer, Koen en Yuan. Tot morgen!'
Morgen gaan we met zijn vieren oudejaarsavond vieren. Ze hebben een verrassing voor ons en we denken dat we het stiekem al een beetje weten. Maar dat mag de pret niet drukken. Als er maar geen protesten zijn morgen. Het wordt wel verwacht, staat er in de Hongkong Post.
We zullen het zien.
Hongkong, je was weer indrukwekkend. Enerzijds zo druk en anderzijds zo Zen en sereen. En dan dat heerlijke, gezonde hoogstaande eten en de fijne thee.
We zijn er wel helemaal weer een beetje moe van en genieten nu weer enorm van onze hotelkamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten